Nýjar kvöldvökur - 01.10.1947, Side 39

N. Kv.
OLDUKAST
173
hvað var þá-annað fyrir hana að gera en
skemmta sér eftir beztu föngum án hans
samþykkis? Hver gat þar að auki sannað að
hún hefði skrökvað upp öllu þessu úm
taugaveiklun 'sína? Það er þó aldrei líklegt
að ntenn leiti sér lækninga við sjúkdómum,
sem menn eigi þjást af!
Gran kom hvorki til morgun- né miðdeg-
ismatar þeiinan dag. Það var sagt að hann
hefði brugðið sér alla leið til Avants, og var
sem fargi væri létt af Fanny, er hún fékk þau
boð og lék hún \ ið hvern sinn fingur yfir
borðurn og var hin kátasta. Einkurn gaf hún
sig að ungum Þjóðverja og frámunalega
gleiðgO'salegum, eins konar farandsala og
kom tal þeirra sérstaklega niður á frakk-
nesku leikhúsunum og þýzku drykkjusmug-
unum. Öil var framkoma liennar svo
óþvinguð við borðið, að jafnvel Pólverjinn
í gamni dirfðist að spyrja hana, lrvað hún
hefði til saka unnið við mann sinn, þar sem
hann hefði svona fyrirvaralaust hlaupið frá
henni svona langt í burtu? Kona Pólverjans
hvíslaði að manni sínum hvað hún ímynd-
aði sér að vera mundi ástæðan: uppþotið í
söngsalnum. Hann kallaði eitthvað á rúss-
nesku til píanóleikarans, er svaraði með því
að yppta öxlum og bt'osa.
Þetta kvöld átti að dansa í gistihöllinni og
k\enþjóðin kom til miðdegisverðar í skraut-
búningi sínum, sem hjá flestum þeirra var
meira og minna velktur og illa útleikinn
eftir svo margar svaðilfarir á umliðnum
dans'samkomum. Frú Gran, þar á móti, var
í spánnýjum, ijósrauðum silkikjól og bar
Langt af öðrum konum í klæðalmrði, þeirra,
er þarna voru saman komnar.
Frá hinum öðru gistihúsum í Montreux
og Glarens þyrptust fleiri og fleiri hinna
yngri manna á dansleikinn og allir kepptust
þeir lrver \ ið annan um að komast í kynni
við „Norðurlanda'Stjörnuna".
Þegar Gran kom heim, varð honum fljót-
lega litið á konu sína, þar sem hún lá endi-
löng uppi í legubekk og var næsta brosleit
framan í ungan slána, hálfsköllóttan, spjátr-
ung í hvítu vesti með blóm í hnappagatinu.
Það fór hrollur um Gran, er hann sá hana
gefa svona oflátung undir fótinnn og brosa
við honum. I svona konu, með svona inn-
ræti hafði hann orðið ástfanginn og lyft
henni upp úr saurnum. Átti hann ekki skil-
ið að verða fyrir svona sárum vonbrigðum
og raun var á orðin?
Þegar Fanny, er langt var liðið á nóttina,
loksins kom inn í herbergi þeirra hjóna,
sönglandi fjörugt danslag fyrir munni sér,
stóð lampinn á barðinu og hafði eigi verið á
honum slökkt.
„Þú hefur gleymt að slökkva ljósið!“ kall-
aði hún inn til manns síns.
„Eg treysti því, að þú myndir gera það,“
s\;araði Gran hryggur.
(Framhald).
Glæsileg bók.
Nýkomin er út bók, sem heitir FAXI,
eftir dr. Brodda Jóhannesson. Er bók þessi
að öllu hin glæsilegasta, prýdd 48 heilsíðu-
nryndum eftir einn bezta teiknara landsins,
Halldór Pétursson. Þetta er saga íslenzka
hestsins frá því er hann nam hér land og
enn lengra aftur til forfeðra hans, allt til
Forn-Germana. I sambandi við sögu hests-
ms er rakin saga þjóðtrúar og þjóðsiða, er
liann snerta. Er bók þessi að öllu hin læsi-
legasta og glæsilegasta og prýðilega útgefin,
enda prentuð í Prentverki Odds Björnsson-
ar á Akureyri.