Nýjar kvöldvökur - 01.01.1957, Qupperneq 35

N. Kv.
BRIDGEÞÁTTUR
21
þessa leið, þá töpum við sögninni og það,
sem verra er: Þið hafið ekki notað þá
reglu, sem talað er um hér að ofan. Lítum
á spil andstæðinganna með því að telja og
athuga þær upplýsingar, sem við þegar
höfum fengið. Norður opnaði á H og tví-
sagði síðan L. Hann á því örugglega 5 H
og 5 L. Að vísu hefði liann getað opnað á
4 H, en þá ætti S líka 4 H og þá hefði hann
frekar stutt H en T í þriðju umferð sagn-
anna. N hefir því 5 H, 5 L og hann hefir
sýnt 3 S. Hann á sem sagt engan T.....
Við spilum T x og setjum rólega T 8 úr
borðinu og látum enga undrun í ljósi þegar
N setur í það Lx. Síðan trompum við H x
og spilum T x til T 10 og vinnum spilið ör-
ugglega.
Seinna munum við líta á fleiri lík spil.
I næsta þætti byrjar verðlaunakeppni
milli lesenda, sem vilja prófa getu sína í
ýmsu, er oft hendir við bridgeborðið. í
næstu blöðum verða tvær spurningar og
verða gefin stig (0—10) fyrir hvert svar.
í lok árgangsins verða svo veitt verðlaun
þeim, er flest stig fær.
Þættinum væri mjög kærkomið að fá frá
lesendum áhendingar um þáttinn eða frá-
sagnir af spilum, sem fyrir koma. Óskast
öll þau bréf send blaðinu merkt: Bridge-
þáttur.
LÝSING
MAGNÚSAR GÍSLASONAR,
AMTMANNS.
HANS PERSONALIA eru öllum nú á
dögum velkunnug, en eftirtíðin vildi máske
fá þau að vita. Hann var réttur meðalmaður á
hæð og gildleika, vel limaður og bar sig forkunn-
ar nett, bæði af náttúru og námi, þar hann hafði
exercerazt hjá dans- og figtmeisturum í sínu ung-
dæmi utan lands, var með andlitsfríðari mönn-
um, hafði blá og skörp augu, ei mjög stór, ekki
mikilrómaður né margtalandi, hafði þó hreina
og góða raust. Fyrir utan latínskt mál, sem hann
vel hafði lært í skóla undir tilsjón síns fósturföð-
ur, sál. biskups Vídalíns, var hann bezt danskur
af oss innlendum, vissi þar hjá vel bæði í frönsku
og þýzku. Um fleiri tungur kann eg ekki að
6egja. Hann gaf sig ekki út fvrir lærðan, en vissi
þó bæði mikið og margt í ýmsu n lærdómum og
kunstum, auk þess hann var hinn mesti lagamað-
ur, skrifaði vel, stílaði þó bréf og document enn
betur. Hann var og hinn l ezti h issforstandari og
græddi auð fjár án þess að brúka með sölur eða
verðslan. Hans höfðingsskapur og gestrisni, bæði
á þingum og heima, var stærri en eg kunni út-
mála nema það eina: Hans borð stóð opið hvörj-
um, sem þiggja vildi, — veitti þó engum í ákafa,
so sem hann sjálfur var mesti hófsmaður um alla
hluti. Samt mun enginn höfðingi hér á landi um
næstu 100 ár hafa slíka veizlu haldið sem hann,
þá hann gifti ódttur sína vicelögmanni, núver-
andi amtmanni, hr. Ólafi Stefánssyni. Þó hann
dæmdi yfir mörgum málum, átti hann sjálfur í
fáum og var ei afskiptamikill af óviðkomandi
sökum. Lagði öfundin því honum til lýta, að
slíkur höfðingi fylgdi ei alvarlega málum vina
sinna, en eg, sem var honum samtíða lögmaður í
24 ár, vissi oft þessa hans meining, að þar sem
hann vildi fram draga hluta þess eina, þá kynni
hinn annar að líða þar við ójöfnuð, hvað sumir
ofurkappsmenn akta lítið fyrir. Hann átti mjög
annsamt í sínu embætti, mest vegna þeirra nýju
innréttinga og biskupastólanna, so undanfarnir
ar' t enn höfðu ei hálfpart so miklu að gegna.
M" því ve! trúa hann hafi sinni hvíld feginn orð-
ið.
(Annáll Sveins Sölvasonar.)
H:ónabandsbyrð:n er svo þung, að það þarf
tvo til að bera hana — og stundum þrjá.
Dumas.