Nýjar kvöldvökur - 01.01.1957, Blaðsíða 42

28
ÆGIR OG BREZKI TOGARINN YORK CITY
N. Kv.
þeir höfðu sannfært sig um, að enginn á
skipinu var særður, fór þriðji stýrimaður
aftur yfir í varðskipið, en annar stýrimaður
varð eftir í togaranum, ásamt einum háseta.
Eftir að þriðji stýrimaður var farinn, vildi
skipstjórinn komast að talstöð togarans, en
það bannaði stýrimaðurinn honum. Skip-
stjórinn brást þá reiður við og lagði hendur
á stýrimanninn, en hann hratt honum frá
sér, svo ekki varð meira úr átökum. Þetta
gerðist á stjórnpalli togarans.
Þegar skipstjórinn fann engan bilbug á
stýrimanninum, hótaði hann að kalla sam-
an skipshöfn togarans og gera aðsúg að
varðskipsmönnum. Lét hann orð liggja að
því, að hann hefði vopn og gæti skotið á
varðskipsmennina, en ekki sýndi hann þó
nein vopn. Stýrmiaður svaraði því til, að
þeir væru heldur ekki vopnlausir, og lagði
því til áréttingar höndina á leðurhylki við
belti sér, er skammbyssa var í.
Skipstjórinn virtist sefast við þetta, en
greip þá til eimpípu skipsins og flautaði.
Ekki virtist stýrimanninum hann þó gefa
neitt ákveðið merki með eimpípunni. Þar
næst tók skipstjórinn til við að draga upp
einhver flögg á togaranum, en hvarf þó
fljótlega frá því.
Meðan þessu fór fram, renndi varðskip-
ið upp að síðu togarans. Kallaði skipstjór-
inn þá yfir til varðskipsforingjans og bað
um leyfi til þess að nota talstöðina í þeim
tilgangi að kalla upp brezkt eftirlitsskip,
og var honum þegar veitt það leyfi. Báðum
slýrimönnunum, svo og hásetanum, virtist
skip;tjórinn vera undir áhrifum áfengis,
meðan þetta gerðist. Því neitaði skipstjór-
inn eindregið, og studdu bæði skipverjar
hans svo og brezki skipherrann þá staðhæf-
ingu hans.
Þriðji stýrimaður, Atli Helgason, hafði
það starf með höndum, meðan á töku tog-
arans stóð, að skrifa niður tíma og staðar-
ákvarðanir. Hann var við það starf í korta-
klefa skipsins og fylgdist því ekki með,hvað
gerðist, fyrr en togarinn hafði numið stað-
ar. Hann gerði allar hornamælingar, ásamt
fyrsta stýrimanni, og tóku þeir báðir öll
homin.
Rétt áður en lagt var af stað til hafnar,
fór stýrimaðurinn yfir í togarann og var
þar ásamt einum háseta, þar til komið var
til Reykjavíkur.
Loftskeytamaður varðskipsins skýrði
svo frá fyrir réttinum, að loftskeytamaður
togarans hefði beðið um leyfi til að fá að
sjá ratsjártæki varðskipsins. Var það leyfi
veitt, en er kveikt var á tækinu, lifnaði ekki
á því. Stafaði það af því, að niðri í véla-
rúmi skipsins hafði losnað raföryggi í sam-
bandi við tækið. Þetta var strax lagfært, en
varð þó til þess, að togaraskipstjórinn vé-
fengdi að ratsjártæki varðskipsins hefði
verið virkt.
Allir varðskipsmennirnir staðfestu fram-
burði sína með eiði.
Kemur nú að frásögn skipstjórans á tog-
aranum York City, og ber þar æði mikið
á milli.
Hann var maður á sextugsaldri, fæddur
í Englandi árið 1900 og átti heima í Grims-
by. Árið 1937 hafði hann sætt áminningu
fyrir brot gegn landhelgislögunum, enn-
fremur hafði hann þann 20. jan. 1951 verið
dæmdur í 74,000,00 króna sekt fyrir botn-
vörpuveiðar í landhelgi. Sá dómur var stað-
feftur í hæstarétti sama ár.
Skip-tiórinn neitaði þegar í stað, að
hann hefði verið að veiðum í landhelgi, er
va''ðckipið kom að honum, heldur hefði
liann verið 4% sjómílu frá landi.
Klukkan 10 morguninn 16. júlí kveðst
hann hafa verið staddur 6 sjómílur norð-