Nýjar kvöldvökur - 01.01.1957, Side 47

N. Kv.
ÆGIR OG BREZKI TOGARINN YORK CITY
33
Sjókort varðskipsins og brezka eftirlits-
skipsins voru ekki nákvæmlega eins, og
kann það að valda einhverju örlitlu ósam-
ræmi á mælingum og útreikningum, en eins
og þetta mál liggur fyrir, fær sá munur eng-
an veginn skipt máli.
Samkvæmt framansögðu er því sannao,
að ákærði hefur í umrætt skipti verið að
botnvörpuveiðum innan binna nýju fisk-
veiðitakmarkana, og hefur hann því gerzt
brotlegur við þau ákvæði laga, sem á ákæru-
skjali eru greind.
Með því að ekki verður talið sannað, að
ákærði hafi framið brot silt af ásettu ráði,
verður honum ekki dæmd fangelsisrefsins
fyrir það eftir 5. gr. laga nr. 5, 1920.
Eftir öllum atvikum, þ. á. m. því, að um
ítrekað brot ákærða er að ræða, þykir reis-
ing hans með tilliti til núverandi gullgildis
ísl. krónu hæfilega ákveðin 90000.00 sekt
til Landhelgissjóðs Islands. Auk þess skal
afli og veiðarfæri togarans York City G.Y.
193 vera upptæk til handa Landhelgissjóði
Islands.
Dómi þessum áfrýjaði skipstjórinn til
Hæstaréttar. Þar var dómurinn staðfestur
algerlega 29. maí 1953.
Þannig lauk þessu ævintýri hins brezka
togaraskipstjóra, er hófst sólbjartan sumar-
dag út af Patreksfirði og lauk rúmu ári síð-
ar í vistlegum húsakynnum Hæstaréttar.
Fridrich Wilhelm Hastfer kemur til íslands
Item var hingað sendur einn svenskur maður
að nafni Fridrich Wilhelm Hastfer og barón að
ætt, hafði með sér 10 engelska hrúta og átti að
innkaupa hér innlendar ær upp á kongl. reikning
til að forplanta með þá fínu fjárart í landinu.
Hann útvaldi sér að setjast niður á Vatni fyrir
sunnan, og var þar gjört þetta sauðabú, sem kall-
aðist schœfferie. Byggðu menn þar stofu með
sæmilegum herbergjum fyrir þennan góða mann,
en hann sat í millitíð á Bessastöðum í hvör garð-
ur þá var nær í eyði). So var og byggt eitt stórt
fjárhús, sem mikið kostaði og meira en flestar
kirkjur, þiljað í hvolf og gólf. Þessi barón var
mikið stórmenni að vexti, so hér finnast færri
slíkir. So var og meint lians kraftar færu þar eft-
ir, en í fasi og framgöngu var hann rétt hægur
og einfaldlegur. Lærður var hann og hafði víða
reist, verið í stríðstogum og öðrum hættusömum
ferðum. Hann hafði út hingað konu sína, sem
sögð var ein svensk dame af aðli og var 2 vetur
hér í landi við litla heilsu og kunni lítt við sig,
fór síðan út aftur og lifði ei lengi, en b(arón)
Hastfer var hér að vísu 4 ár, gjörði síðan utan
lands eitt mátulegt skrift um þann íslenzka fjár-
afla og talar mjög skikkanlega landsfólkinu til
þar inni, en hvörsu vel sem allt þetta var bestillt,
þá fylgdi þar með engin lukka í það sinn, því
þeir síðustu framandi hrútar, sem eftir lians for-
lagi voru hingað innsendir, voru forspilltir af
kláða og meinast, að hafi í sér fært þá skaðlegu
fjárpest, sem síðan gengið hefur yfir 3 fjórð-
unga landsins og er hin stærsta landplága, sem
hér hefur nokkurn tíma uppáfallið.
(Annáll Sveins Sölvasonar.)