Sumargjöf - 01.01.1905, Page 8

6
dalurimi vefst i þokuhjúp. —
Nú er fagurt fram við djúp!
Aftanbjarma
iíir hvarma
Æg'is hefur Sunna breitt,
sæ .og' himin saman skeitt,
þeir sínast ljóshaf eitt.
Gneðisnieiar
út við eiai'
geislum skreittar gangalí dans,
leiftra, stíga
lækka, hníga,
likja skerin hvítum krans,
köllin berast inn til lands.
Hefring, Kólga,
Himinglæfa
hæstar gnæfa,
dansa, singja, svella, ólga!
Dúfa og Bilgja
bjartar filgja,
Bára, Unnur, Blóðughpdda,
káta Hrönn.
með hvíta tönn
veit jeg ist á vogi stadda.
Haíið þrái’ eg!
hvergi má eg
indi festa utan þar.
Ást mín bír í djúpum^mar.
Grætur, grætur gígja mín,
gullnir strengir skjálfa;
svæfi ég alla álfa
áður en dagur skín,
áður en bjartur dagur skín.