Sumargjöf - 01.01.1905, Page 11

9
alt þó öðrum gefur:
ástarbros og tár,
líf og gleði,
ljúfu geði,
kraft og æviár.
Meðan tárið tet'ur
tært á rósarkinn
láttu blakta um ljórann inn
ljósa sumarfeldinn þinn,
li e n n i segðu harminn minn.
Löngun mina
láttu skína
líkt og geisla um gluggann inn.
Enn þá man ég æsku mína,
engu blómi skal ég tina;
enn þá finn ég ástarmjúka
arma strjúka
enni mitt sem blíðvindi
af bládipi rinni;
öll þau hjartans hliindi
hef ég geimd i minni.
»Leiðist mér langdegi«.
lif mitt þreitir óindi
siðan ég kvaddi Sóldali —
»segðu það minni,
segðu það móður minni -—«.
Hulda.