Sumargjöf - 01.01.1905, Síða 38

36
Helga og segðu Hjarna, að ínér þætti gaman að sjá
hann i sumar, þegar hann fer heim, ef ég lifi þá'og
hefi rænu. Vertu sæll um alla æfi !
Þinn vinur — —
29. maí. Hjartkæri vinur minn!
Ástar þakkir fyrir allt gott og öll bréfin. Xú get
eg ekki lengur skrifað sjálfur og verð því að láta
skrifa fyrir mig. Svona er ég orðinn aumur, enda
verður þetta víst seinasta hréfið, sem þú fær frá mér.
En mér fanst ég samt þurfa að senda þér þessar linur,
einkanlega til að segja þér tvent.
Fyrst er þá það, að ég liefi brent öll Ijóð mín.
Ekki skaltu harmaþau; að þeim er lítill skaði: þau
voru hvorki mörg né merkileg. Mér fannst þau ekki
geta, staðizt dóm ókunnugra manna. Þá þótti mérþau
of berorð, og sýna tilfinningar mínar of naktar. Sum
voru beinlínis illa ort og ýmislegt var þar, sem ég
vildi helzt aldrei sagt hafa.
Hitt, sem mig langaði til að þú vissir, er breyt-
ing, sem orðið hefir á sálarlífi mínu. Nú bíð eg ör-
uggur dauðans og vona með mönnnu. Þér þykir
þetta kannske undarlegt, en svona er það nú samt.
Annars held ég að ég hefði ekki þrek til þess að
biða svona lengi eftir dauðanum. Ég treysti mér
ekki til að skrifa þér meira um þetta efni, sízt úr
því að ég get ekki skrifað sjálfur.
Vertu var um þig í lífinu, vinur, svo að dauðinn
verði þér ekki of erfiður. Svo óska ég þér allrar
hamingju um alla daga þína og kveð þig nú i siðasta
sinn með sannri ást og vináttu.
Þinn til dauðans-------
* * *