Sumargjöf - 01.01.1905, Síða 65

Víð ströndu grátin stúlka laut
og stundi við:
»Herrann greiði honum braut
þess heitt ég bið«.
Og Drottinn stóð við stýrið hans
og studdi það,
og flutti liann heilan heim til lands
sem heitmey bað.
En mærin var nú liðið lík
og lögð í gröf,
þá lagði hann aftur út úr vík
á ókunn höf.
Og er hann horfði heim til landsr
þá linigu tár;
og nú vóru allar eigur hans
eitt opið sár.
En svipur meyjar hreinn og hýr
það höndum strauk;
þá varð hann aftur eins nýr
unz æfi lauk.
Og' það var eins og engill væri
alstaðar,
sem með honum yflr björgin bærí
byrðarnar.