Sumargjöf - 01.01.1905, Page 68

Forngrísk glíma.
Sá var siður Forngrikkja, að koma saman á til-
teknum stöðum til leika og' reindu þeir þá alskonar
íþróttir. Merkastir eru leikar þeir, er framdir voru
i Olympia í Elis, i Neméudal, á grund einni lijá Del-
foi og á Korinþoseiðinu. Meðal annara íþrótta voru
þar glímur. En ólíkar voru þær íslenskum glímum.
Eftirfarandi lising á grískri glimu er tekin úr skáld-
sögu eftir P. Mariager, sem kallast »Dæmd til dauða«.
Þótt hún sé úr skáldsögu, er húu þó rétt og ljós og
hefur það fram ifir þurar lisingar á þeim hlutum,
að lesandinn fær lifandi mind og eðlilega af því, er
fram fór, og þart' eigi að treista eigin ímindunarafli.
Þráðurinn í sögunni er þessi: Aristodamos hét
leirkerasmiður einn i Megara, Hann var vel vagsinn
og ramur að afii. Firir áeggjan samborgara sinna
réðst hann til ferðar og liélt til Korinþos og vildi
glima þar í köpp. En er liann var farinn, þá hafði
kona hans enga eirð heima, Bjóst lnm því karlmanns
búningi og iiélt eftir bónda sinum og liorfði síðan á
leikana, En það var kvenmanni dauðasök. Varð
hún uppvís að því að horfa á leikinn og var síðan
dæmd til dauða. En eftir nokkurt málavastur var
hún látin laus aftur og fór hún siðan heim með
manni sínum. Lísingin birjar þar sem hún hefur