Sjómannadagsblaðið - 03.06.1962, Qupperneq 80

Landið inni í miðri Evrópu
með skipasiglinga frímerkin
Frímerki þau sem hér birtast
myndir af, voru gefin út 1959—60
af póststjóminni í Tékkóslóvakíu.
Nú er það útaf fyrir sig ekki nein-
ar stórfréttir, því þar í landi eru
mjög oft gefin út ný frímerki svo að
söfnurum þykir jafnvel nóg um. En
þau eru oftast mjög smekkleg og
hafa ýmsa sögu að segja. Eins og til
dæmis þessi fjögur.
Tékkóslóvakía liggur inn í miðri
Evrópu, umkringt öðrum þjóðlönd-
um á alla vegu. Verði manni litið á
landakort, liggur nærri að viður-
kenna þann málshátt sem stundum
er viðhafður um þetta land, að það
sé „hjarta Evrópu“. Vegna legu sinn-
ar hefir það alla tíð í sögu aldanna,
átt yfir sér árásir frá nágrannalönd-
unum. Svo að segja allar styrjaldir
á þessum slóðum, hafa af ráðnum
hug eða af tilviljun borist inn í eða
gegnum Tékkóslóvakíu, og hafa íbú-
amir, tékkar og slóvakar orðið að
þola margar þrautir af því.
túrsins, fer aftur eftir til að fá mér
brauðsneið og kjötsúpuna eilífu, og
mala svo í kallinn og stýrimanninn
fréttum af portúgölum og þjóðverj-
um, sem ég hef heyrt um kveldið.
Við þurfum þó varla fréttanna við,
höfum alveg það sem allir eru mjög
ánægðir með og látum okkur dreyma
um heimferð eða siglingu eftir viku.
Ég fer að tala um að þvo á mér hár-
ið, og úr því verða alvarlegar um-
ræður. Það væri kannske vissara að
geyma það, þangað til við séum búin
með saltið, sem um borð er núna,
mig klæjar í grómaðan lubbann, en
kallinn hefur nú oftast eitthvað fyr-
ir sér, og hvað munar um tvo daga
til? Við dönsum ekki heima 17. júní
hvort sem er. H. S.
Ef betur er skyggnst um á landa-
mærunum að norðan til Eystrasalts
eins og til Adríahafs að sunnan-
verðu. Og það er einnig svipuð fjar-
lægð til Norðursjávar í vestur eins
og til Svartahafs í austri. Nokkur
hundruð kílómetra fjarlægð í allar
áttir til sjávar. Þrátt fyrir það eru
siglingar svo stór þáttur í atvinnu-
lífi þjóðarinnar, að póststjórnin hefir
talið nauðsynlegt að vísa til þeirra
með fjórum frímerkjum.
En skipasiglingar landsins eiga sér
að mestu leyti stað á tveimur stór-
fljótum landsins, það er á fljótinu
Vltava sem rennur í gegnum höfuð-
borgina Praha og á Dóná, sem liggur
á löngum kafla við landamærin í
suðvestri.
30 b, 60 b og 1 Kc frímerkin sýna
myndir af mismunandi gerðum
fljótaskipa. Af þeim má sjá, að það
eru tiltölulega stór skip, sem notuð
eru til farþega og vöruflutninga.
Dráttarbáturinn á 60 h frímerkinu
er augsýnilega engin smásmíði og er
sennilega full þörf til. Þó að hvergi
sé skýrt frá skipastærð eða vélarafli
má reikna með, að hann sé knúinn
áfrm af tsjekker-diesel — sennilega
Skoda!
Það þarf ekki að vera skilyrði til
þess að geta starfað á þessum skipum
að menn séu sjóhraustir, en það er
alveg víst að þeir þurfa að kunna
vel til sjómennsku. Þó að þeir þurfi
ekki að veltast um á víðu úthafi,
verða þeir að kunna að ferðast um
í miklum þrengslum og í sterkum
straumhvirflum. Og þó að straumur-
inn sé ekki háður flóði og fjöru þá
er hann ekki reglubundinn, en
breytilegur eftir landslagi og einnig
oft frá degi til dags, eftir því hvernig
á stendur um veðurfar. Það er því
reynzlan sú, að skipshöfnin þarf að
kunna sitt fag. Þeir verða að vera
sjómenn á sína vísu. Sigling á stór-
fljóti er svipuð eins og umferð á
þjóðvegi, nema að því leyti að „veg-
urinn“ er á stöðugri hreyfingu. Það
krefst því mikillar leikni og kunn-
áttu að geta siglt út og inn í gegn-
um ótal lyftur og sund, án þess að
skilja eftir vott af málningu eða fá
á sig beyglur og brot.
Á 1,20 Kc. frímerkinu er mynd af
skipi sem stundar úthafssiglingar, og
má af því ráða, að Tékkóslóvakía
eigi slík skip. Og sú er einnig raun-
in, því að frá Tékkóslóvakíu eru
gerð út 9 eða 10 skip í millilanda-
siglingum. Aðal siglingaleiðir þeirra
eru til hafna í Svartahafi og til
pólskra hafna í Eystrasalti. Ekki er
vissa fyrir hve mikinn tonnafjölda
hér er um að ræða, en þó er áætlað
að úthafsfloti þeirra sé um 75,000
tonn — og það er útaf fyrir sig
umtalsvert, hjá þjóð sem býr langt
inn í landi!
86 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ