Fíflar - 01.01.1914, Qupperneq 64

63
Moöirin : „Jana mín! Nú vcrður þú að veljamilli
þessara tveggja. Viltu giftast manninnm sem elskar
þig, eða manninum sem getur klætt þig ?“
Dóilirin : „Mamma! Sem sönn hátízkustúlka vel
upp alin, þá verð eg að svara spurniugu þinni því, að
þótt ástin sé mjög æskileg, þá eru þó fötin cunþá
nauðsynlegri".
Fyrsti skrifstofn drengur : „Hvernig líkarþér nýju
frímcrkiu ?“
Annar drengur : „Eg kann ekki við litinn á þeim,
en límið er það bezta, sem eg liefi nokkurn tíma
bragðað".
Augiýsing bónda á stóru og feitu svíni: Ef cinhver
þarfnast að fá sér stórt og feitt svín, þá komi hanu til
mín.
Jóhann iitli átti sköllóttan föður. Dag nokkurn
var farið með drenginn í hárskerabúð til að láta
klippa hann.
„Hvernig viltu láta klippa á þér hárið ?“ spurði
liárskerinn.
„Eg vif láta klippa það eins og á honum pabba,
mcð hvítan blett í hvirflinum", svaraði drengurinn.
Mamman : „Getur það skeð, Ella, að eg hafi lieyrt
þig kyssa lögregluþjóninn niðri í eldliúsinu í gær-
kveldi ?“
Dóttirin: „Ó, eg held það sé ómögulegt að þú
lieyrir svo vel, mamma!
Presturinn (við sóttarsæng): „Býst þú nú við að
fara til himnaríkis ?“
Hinn deyjandi: „Auðvitað — en — sh! — sli! —
segðu henni tengdamóður minni ekki frá því. Húu
ætlar þangað líka.
Hann: „Hvað myndirðu gjöra ef eg kysti þig ?“
Hún : „Eg myndi kalla á hjálp“.
Hann : „Hvað ! — Heldurðu virkilega að cg þyrfti
lijálpar við ?“