Sjómannadagsblaðið - 01.06.1992, Page 42

40
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
suður á Breiðafirði og var á heimleið
norður. Hann var hvass norðaustan
og stanzlaus ágjöf og það fraus hver
dropi á bátnum, og þegar ég kom
fyrir Sauðanesið og ætlaði að snúa
inná Súgandafjörð, þá fann ég að
báturinn var orðinn svo steindauður
að vonlaust var að hann þyldi sjóinn
á síðuna, ég hélt áfram norður að
Gelti og þar inn með landi. Mér er
það minnisstætt að bóman, sem ekki
var nú sver, það var næstum hægt að
spanna hana með greipunum, en ég
náði ekki yfir um hana með hand-
leggjunum, hún var svo sver orðin af
ísingunni.
Það segir sig sjálft að á löngum
sjómannsferli hefur maður náttúr-
lega lent í vondum veðrum og hættu-
legum. Ekki var það þó nema einu
sinni að ég var viss um að báturinn
væri að farast.
Ég var þá með bátinn Sigurbjörn
Arnlaugsson, og var á landleið í suð-
vestan foráttuveðri. Ég lensaði und-
an á hægri ferð, allt í einu hvolfir sér
yfir skipið þessi líka litli skafl. Hann
braut ekki neitt heldur hvolfdist yfir
skipið og keyrði það niður. Það var
allhá brú á skipinu, en ekki stýrishús,
en brúin fór í kaf, ég sá ekki útum
brúargluggann þó nokkra stund og
var viss um að við værum að fara
niður. Það sem mér var óskiljanleg-
ast er að þessi mikli sjór skyldi ekki
brjóta allt ofan af skipinu.
Mér er líka minnisstætt veður, sem
ég lenti í með föður mínum. Við vor-
um þá á henni Sjöfn litlu og vorum að
draga línu útaf Horni. Esjan var á
leið fyrir Horn og hún varð að slóa
þarna, svo það segir sig sjálft að þetta
var ekki álitlegt veður fyrir bátkopp
eins og okkar. Við héldum þó áfram
að draga línuna; það var dýrt að tapa
línu í þennan tíma. Þegar við áttum
eftir að draga eitt tengsli, fengum við
á okkur brot, sem hreinsaði allt laus-
legt fyrir borð, bala og belgi og lagn-
ingsrennuna. Þá skárum við á línuna.
Við vorum lengi að ná landi, því fara
varð með mikilli gát og þá kom sér
vel að faðir minn var góður sjómað-
ur.
Þessi þrjátíu ár, sem ég var skip-
stjóri kom aldrei neitt slys fyrir mig
eða mína menn, aldrei meiddist hjá
mér maður og ekki heldur kom neitt
fyrir mína báta, nema það, að einu
sinni tók bátur niðri hjá mér í innsigl-
ingunni í Sandgerði. Ég var þá sof-
andi og veður ágætt, hann losnaði
þegar flæddi að.
Það var um áramótin 1979-80 að
ég hætti útgerð sjálfur, og eftir það
var ég með ýmsa báta.
Ég tapaði aldrei á útgerðinni nema
híran mín skilaði sér ekki alltaf í
minn vasa, hún varð stundum eftir
um borð. Það var á einum tíma að ég
átti inni hjá útgerðinni, sem svaraði
verði fjögurra góðra fólksbíla, og
þessi inneign ávaxtaði sig þannig, að
þegar við seldum bátinn gat ég keypt
mér notaðan jeppa fyrir inneignina,
sem ég fékk þá greidda. Ég hafði átt
á þriðju milljón inni og þá kostaði
góður fólksbíll t.d. Dodge, amerísk-
ur bíll, sem þá þótti með betri bílum,
600 þús. kr. Ég átti engan bíl þá. Ég
hafði ekki efni á að kaupa hann. Ut-
gerðin var ekki alltaf dans á rósum.
Þegar ég hætti til sjós var ég á
Lóðsbátnum og síðan á vigtinni, ég
hef verið í þessu starfi á víxl. Ég ætl-
aði að hætta þegar ég komst á ellilíf-
eyrisaldur sjómanna, en þá sagði
bæjarstjórinn: — Þú hættir ekkert
Geiri, þú verður áfram hérna við
höfnina. -
A Sjómannadaginn
Sendum öllum íslenskum sjómönnum
árnaðaróskir á hátíðisdegi þeirra.
Rafiðnaðar-
samband íslands
A Sjómannadaginn
Sendum öllum íslenskum sjómönnum
árnaðaróskir á hátíðisdegi þeirra.
Trésmiðafélag
Reykjavíkur