Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1931, Side 68

Eimreiðin - 01.10.1931, Side 68
380 SOGNIN UM ATLANTIS EIMRElÐIfí margar tegundir af ávöxtum, jurtum og fjöldi trjátegunda. I fjöllunum voru allskonar góðmálmar í ríkum mæli, þar á meðal fyrnefnt orikalk, og er þessa getið til skýringar: »sem nú þekkist aðeins nafnið ác. Alitið var, að það væri næst gulk að verðmæti. Landinu var stjórnáð af tíu konungum, sem allir voru af' komendur Poseidons, og hafði hver þeirra yfir ákveðnu fylki að ráða. Þeir höfðu einveldis-yfirráð yfir lífi og velferð þegn- anna, en voru aðeins háðir lögum Poseidons, sem voru rituð á súlu úr orikalki, er stóð í miðju musterinu. Þar mættust konungarnir til skiftis fimta og sjötta hvert ár, til þess að ráða og ræða vandamál sín og rannsaka, hvort enginn þeirra hefði brotið lögin, og ef svo reyndist, að hegna hinum seka. Áður en skyldi segja upp dóm, blótuðu þeir nauti í félagi og sóru við blóð þess að hlýða lögunum og hegna þeim, sem bryti þau. Því næst mötuðust þeir, og er nótt var á og fórnareldurinn kulnaður, fóru þeir allir í dimmbláar kápurr mjög fagrar á að líta, og lögðust kringum eldsglæðurnar. Þa var allur eldur slöktur, og í myrkri kváðu þeir upp dóma og fullnægðu þeim. Þegar dagaði, skrifuðu þeir dómana á gull' töflur og hengdu þær og kápur sínar á veggi í musterinu. Allmargar reglur giltu innbyrðis fyrir konungana, og uar ein sú, að enginn mátti bera vopn á annan, ef það kaem> fyrir, voru hinir skyldir að hjálpa þeim, sem á var ráðist. Þeim bar og að bera ráð sín saman, ef um stríð eða önnur málefni var að ræða, og sá skyldi hafa á hendi yfirstjórm sem var niðji Atlass. Ennfremur skrifar Plato: Gegnum margar ættkvíslir, svo lengi sem hinn guðlegi uppruni í þeim réð breytni þeirra, hlýddu þeir lögunum og heiðruðu það guðdómlega almaettL sem þeir voru komnir frá. Þeir voru heiðarlegir og veglynó>r gagnvart örlagaráðstöfunum. í umgengni sinni hver við annan sýndu þeir hófsemi og prúðmensku. Þeir fyrirlitu alt, seIfl ekki gat skoðast dygð, og álitu gull og eignir aðeins til frafala- Auður þeirra vakti ekki hjá þeim fégirnd, og þeir mistu ekk> stjórn á sjálfum sér; þeir sáu, að þetta gat alt orðið þeim 1 gagns, ef þeir ynnu saman af einlægni, og að löngun eftif þessa heims gæðum Ieiðir til falls og eyðileggingar.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.