Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1931, Side 121

Eimreiðin - 01.10.1931, Side 121
EiMReiðin KREUTZER-SÓNATAN 433 UPP á móti áhættunni af því að barnið verði veikt og hræðsl- unni við óþægindi af slíku. Konurnar vega og meta hvort sé Pægilegra fyrir þær að eiga börn eða ekki, og komast að Peirri niðurstöðu að hið síðara sé miklu betra. Þær telja sér að vísu trú um, að þetta sé af umhyggju fyrir afkvæminu, og Se því bæði gott og lofsvert. En með því að hugsa þannig sVna þær sjg j allri sinni blygðunarlausu eigingirni. Móður- 9 eðin vegur ekki upp á móti kvíðanum við óþægindin af arninu. Þess vegna vilja mæðurnar helzt vera lausar við °rnin, sem þær annars mundu elska. í stað þess þannig að 0rna sér fyrir elskaða veru, fórna þær sjálfra sín vegna þess- ari veru, sem þær átlu að elska. Auðvitað ætti öllum að vera |0s‘. að þetta er svartasta eigingirni. En þér skuluð ekki halda, að menn hafi brjóst í sér til að ^ellast mæðurnar úr æðri og efnaðri stéttunum fyrir þetta. enn vorkenna þeim heldur það, sem þær kunna að þurfa _^S|9 að leggja fyrir börnin — og þær eiga mest læknunum a Þakka! Það getur illa sett strik í reikninginn meðal þess að S' S6m a ser manna sn1®- Msr Ó9nar a hngsa til alls þess gauragangs út af börnunum, sem á el<k fyrstu fjögur árin, sem við hjónin vorum gift. Við höfð- Þá eignast þrjú börn, og konan mín var alt af með önd- ■■^-Lhálsinum yfir því, að eitthvað yrði að þeim. Varla var e,n hættan yfirstaðin, er önnur kom í hennar stað, og þannig ijf u þe,la dag eftir dag og viku eftir viku. Ástandið á heim- u var líkast eins og á skipi í sjávarháska. Stundum fanst r reYndar eins og hún léti sér svo ant um börnin, til þess Seta betur náð sér niðri á mér; það gat komið sér vel r’r hana að bregða þeim fyrir sig, enda lét ég þá oftast an síga í deilunni. En annars var þessi óstjórnlega um- 99]a hennar fyrir börnunum engin uppgerð. Hún kvaldi ^ a S19 og píndi með sífeldum grillum út af börnunum, 0r! sem þau voru veik eða heilbrigð. Það var hreinasta a?a lyrir okkur bæði. Ást'9 en9ri konu, þótt hana taki sárt til afkvæmis síns. jj| ln þl afkvæmisins, sama tilfinningin og dýrið ber í brjósti þ, Ur|ga sinna, þörfin til að fóstra börnin, hlúa að þeim og ra þeim, alt þetta var konunni minni meðfætt, eins og 28
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.