Eimreiðin - 01.04.1933, Síða 124

236
RADDIR
EIMREIÐIN
heiður að fá hannlög fyrst allra. Mitt er og ógeðfelt, að jafnvel góðir
menn hafa fundið hvöt hjá sér til að geisast mót þessari viðleitni ann-
ara góðra manna, jafnvel þótt hún væri einhverjum annmörkum bundin,
einkum meðan Spánarundanþágan gildir. Aður gerði bannið mikið gagn
og gerir nokkuð enn, þótt mjög sé það spilt. Þegar Spánarvínið verður
afnumið, sem einhvern tíma verður, þá standa lögin óhögguð, og þó
sjálfsagt til einhverra bóta. En verði Iögin afnumin fyrst og síðan Spánar-
undanþágan, þá verður á ný að vinna fyrir banninu hér um bil frá stofni.
Þegar af þessari ástæðu á ekki að afnema bannið. Heimabruggun og
smygl verður að uppræta, hvað sem banni líður. Sambandið þar á milli
er flóknara en svo, að það standist alt, sem andbanningar kenna um
það. Þeir nota það til að hnekkja banninu út í æsar og oftala sig þá
á ýmsan hátt eins og gengur; hver glóð verður að blossandi báli. Meira
hefur Eimreiðin ekki rúm fyrir. Kristinn Daníelsson.
M e ð:
Aður en aðflutningsbann var lögleitt á víni, var í þeim bygðarlögum
þessa lands, er ég þekti til, lítil eða engin áfengisnautn. Bindindisfélög
voru þá starfandi og unnu mikið gagn. Með þessum umræddu óheilla-
lögum hurfu þau, og allri áhyggju var kastað upp á bannið. Undir þessu
bannlaga -yfirskini hefur svo ríkið sjálft flutt inn vin, selt það okurverði
og síðan elt kaupendurna á röndum til þess að sekta þá um stórfé fyrir
að neyta þess. Þetta verður ávalt stærsti smánarbletturinn á þessum
lögum, verri en tollsvikin, þótt slæm séu, og verri en heimabrugg, sem
aldrei hefði hér innleiðst á þessum liðnu árum, ef þessi óheilla-starfsemi
ríkisins með vínsöluna hefði ekki gefið tilsfni til þess. Eg vil því að
þessi óheillalög, sem annars mætti margt ilt um segja, ef rúm væri til
þess, verði sem fyrst numin úr gildi. — Væri eflaust betra að fá þjóð-
ina til þess að takmarka vínnautn með betri mentun og bindindi.
E. G.