Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Page 42

Eimreiðin - 01.07.1933, Page 42
‘266 AUSTFJARÐAÞOKAN eimreiðin hans þokast upp á við — þangað til nú. En þó þeir fyndu hann hér, hvað gátu þeir eiginlega gert honum? Ef varpið bæri þess merki, að engu væri spilt, þá gátu þeir ekkert gert honum. A honum hvíldi þó spurningin: Hvað vildi hann hingað? Og það á þessum tíma! Hann mundi aldrei geta gefið neina sennilega skýringu, aðra en þá réttu. Því var bezt að ganga beint fram og segja sannleikann. Hitt var eiginlega miklu verra með bátinn, byssuna og fuglana. Hann spratt upp og áttaði sig fyrst, er hann var farinn að æða fram og aftur um hólmann. Nei, nú varð hann að vera rólegur. — Mikill bölvaður bjáni gat hann verið að hafa ekki lært að synda! Ár eftir ár hafði Sigurður búfræðingur kent sund þar í sveitinni. En Þórði fanst hann aldrei hafa tíma. Auk þess var eins og einhver þrösk- uldur væri altaf á milli þeirra Sigurðar, þröskuldur, sem hvor- ugur hafði viljað stíga yfir, jafnvel ekki gera sér grein fyrir. En maður, sem hefur lifað sífeldu, óslitnu athafnalífi tuttugu til þrjátíu ár, hann bíður sjaldan örlaganna iðjulaus. Hann finnur sér einhver viðfangsefni, ef nokkur möguleiki er til þess. Þórður tók því til starfa. Hann var hingað kominn til þess að ræna. Nú skyldi hann bæta fyrir það á þann hátt að færa alt til betra vegar, sem föng voru á. Nokkrar hræður höfðu verið settar upp hér og þar um hólmann og búnar druslum og fataræflum að nokkru. En ekki voru þær að neinu leyti svo svipaðar mönnum, að það gæti vilt nokkurt vargsauga. Nú tók hann að hressa upp á þessar ómyndir, og notaði alt sitt hugvit og lagni til þess að láta þær líta út eins og lif- andi menn, í fljótu bragði. Þetta entist honum allan daginn. Þá þurfti hann að búa sér næturstað. Hann hálfkveið nótt- inni, ef það færi að rigna. Hann var illa undir það búinn. Sjóhatturinn og vetlingarnir komu í góðar þarfir. Hann tróð vetlingunum upp á fæturna á sér, sem voru berir í stígvél- unum. Kulda og vosbúð óttaðist hann ekki svo mjög — því hafði hann vanist alla æfi sína. Stundum datt honum í hug að fá sér spýtu, binda hana eins og flotholt við hálsinn á sér og reyna að busla til lands, en hann sá í hendi sér, að það var vonlausí.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.