Eimreiðin - 01.07.1933, Side 59

eimreiðin
KAFLAR ÚR SAN MICHELE
283
»Nú hefurðu aftur drukkið þig fulla, Flopette*, sagði ég,
»langar þig til að fara norður og niður umsvifalaust?*
»]á«, svaraði hún hásri röddu. »Það getur varla orðið verra
bar en hér«.
*Þú lætur þér ekki mjög ant um hverja þú umgengst«,
nöldraði Norström og horfði með viðbjóði á vændiskon-
urnar tvær.
»Eg hef kynst verri manneskjum en þessum tveim«, sagði
ég. »Auk þess er ég læknir þeirra. Þær hafa báðar tekið
holdsveiki nútímans, absintið flýtir fyrir þeim, og áður en langt
um líður hafna þær á St. Lazare eða í göturæsunum. Þær
v>lja að minsta kosti ekki sýnast annað og meira en þær eru.
Þú mátt ekki gleyma því, að þær eiga karlmanni það að þakka,
hvernig komið er fyrir þeim, og að annar karlmaður stendur
tariia yfir á næsta götuhorni og tekur af þeim peningana,
sem við gefum þeim. Þær eru ekki eins slæmar og þú held-
Ur> þessar vændiskonur, þær halda áfram að vera konur til
s'ðustu stundar, með öllum sínum göllum, já, og jafnvel sum-
um kostunum líka, sem eftir verða, þótt fallnar séu. Þótt ótrú-
legt sé, geta þær meira að segja orðið ástfangnar í göfugustu
^erkingu þess orðs, og átakanlegri sjón er ekki til. Eg hef
0rðið fyrir því, að vændiskona varð ástfangin í mér. Hún
varð óframfærin og feimin eins og ung stúlka, gat jafnvel stokk-
r°ðnað undir farðaskáninni. Þessi ógeðslega kvenvera þarna
v*ð næsta borð hefði meira að segja getað verið prýðilegasti
kvenmaður, ef hún hefði haft tækifæri til þess. Ég skal segja
tér sögu hennar«.
Við leiddumst niður eftir strætinu, og ég byrjaði söguna.
»Manstu«, sagði ég, »eftir kvennaskólanum í Passy, sem
sankti Theresu-systurnar héldu og þú heimsóttir ásamt mér í
lyrra? Við fórum þangað til þess að vitja þar sænskrar stúlku,
sem dó úr taugaveiki ? Það tók önnur stúlka taugaveikina
tafna í skólanum skömmu seinna, og ég var sóttur til hennar.
Hún var frönsk, í kringum fimtán ára gömul og ljómandi falleg
slúlka. Kvöld eitt, þegar ég var að fara úr skólanum, ávarp-
aði kvenmaður mig, eins og svo algengt er hér í París.
Hún hafði verið á stjái á gangstéttinni andspænis húsinu. Ég
Sa9ði henni kuldalega að láta mig í friði, en hún bað mig