Eimreiðin - 01.07.1933, Síða 79

eimreidin KOLBEINSEV 303
hundraða sekl, fyrir hið miskunnarlausa hátterni þeirra; en
með því þau gátu ekki borgað sektina, voru þau hýdd stór-
hýðingu vorið 1731, er næst gekk lífi þeirra.
— Hafa þá verið nefndir þeir Kolbeinseyjarfarar, sem
sagnir eru til um, fram til ársins 1730. Frá þeim tíma og
tar til eftir miðja 19. öld, að farið var að stunda hákarla-
veiðar á þilskipum, munu engar ferðir hafa verið farnar þang-
að norður af íslendinga hálfu, til eggjatöku, sela eða fugla.
Sökum þess, hve ilt er að komast að landi við Kolbeinsey,.
mun mönnum yfirleitt ekki hafa getist að að stefna þangað
n°rður í hafsauga til fanga og sízt af öllu á opnum skipum.
^e9)a hákarlamenn, að vikum saman verði ekki komist að
eVnni sakir sjávarylgju, þótt sjór sé nokkuð sléttur á hafinu.
í 15. tölublaði Ingólfs 1853, I. árg. bls. 71—72, er Kol-
beinseyjar getið. Segir þar >Úr bréfi ísfirðings* (skrifað 15.
°9 16. sept. 1853);----------»Hákallaafli er og í mesta lagi,
^00 tunnur mest. Hafa þeir í sumar fengið mestallan hákall-
ltln út af Húnaflóa og í kringum Grímsey og Kolbeinsey.
^ri Eyfirðingur, sem nam hér siglingu í vetur, kom að henni
IKolbeinsey) í sumar, og vildi skjótast upp á báti, en varð að
Verfa frá við svo búið vegna brims, var eyjan þá svo þakin
af fugli og sel, að ekki sá til jarðar. Hefur mönnum síðan
°rðið tíðrætt um, hversu hhna megi nota, og þykir það eitt
fyrirstöðu að skipalega er þar ill«. — — —
. ^ríniann Benediktsson, hreppstjóri í Grímsey, nú á áttræð-
jsaldri, segist hafa komið á land á Kolbeinsey, er hann var
par úti við eyna að hákarlaveiðum, á yngri árum. Sagði hann,
a^ oft hefði verið mikið um fugl og egg á eynni, en ekki
Vaðst hann hafa séð þar seli. Eigi væri það nema stundum,
Sem fært væri að eynni, þótt kyrt væri á hafinu. Eitt sinn,
®r t>eir fóru upp í eyna til eggjatöku, jók sjóinn svo skyndi-
e9a meðan þeir voru að eggjatökunni, að báti varð ekki lagt
^j] e^nni- Það varð þá til ráðs að taka, að línu var kastað
1 beirra, er uppi á eynni voru, og alt dregið fram í bátinn
f a shipið, fyrst eggjaílátin, er bundið var vel fyrir og varpað
afið, og því næst mennirnir, er héldu sér uppi á lóða-
f 9’Um eða öðrum flotholtum, er þeir áður höfðu dregið til
ln- Hvorki menn eða egg hafði sakað neitt við þessar sjó-