Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Side 87

Eimreiðin - 01.07.1933, Side 87
eimreiðin ENDURMINNINGAR 311 sér í túngu Þjóðverja, eða öllu fremur af ungæðislegri galsaþörf kölluðu hann: fonn foggí. En ekki falst neitt ó- hurteist eða óvinsamlegt í þessari nafngiftu. — Það var sama um Bjarna og Björn Olsen, að »tví- skiftan* skaðaði þeirra líðan, en gagnaði gáfunum. Lengi átti Bjarni barnið í sér; gerði hann sér og far um það, og þótti mér miður að hann var að reyna að fela þetta undir opingáttinni, þ. e. a. s. hann öfgaði æskubraginn á sér, Þóttist elska alt, sem var ungt, þótt vitlaust væri og hata alt Samalt, þótt gott væri. Svo var það einnig um Bjarna, að hann borðaði aldrei vegna þess, að klukkan væri 2 eða 3, en ef hann var svangur. En — og löngu síðar vissi ég, að bak við alla þessa yfir- ^orðsskel grúfði harmur. — ~~ — Svo sem kunnugt er fékst Bjarni við stjórnmál og Uni eitt skeið mjög mikið. En lítið yndi hygg ég hann þó hafa ^ft af afskiftum sínum af þeim, en um stutt skeið nokkurn sfuðning fjárhagslega; því handa honum persónulega mun *viðskiftaráðunauts«-starfið, eða -embættið hafa verið stofnað; varð það honum hvorki til vegsauka eða ánægju — og gegnir furðu. Líklegt þykir mér að þeir, sem stóðu fyrir þessu, hafi ^fft eitthvert hugboð um, að þetta fyrirtæki yrði ekki til þjóðnytja í hans höndum, svo nokkru næmi, því það var vandlega þagað um það, hverjum starfið var ætlað, þar til a^ var klappað og klárt um fjárveitinguna í þinginu. Varð t’ó hvellur nokkur um stund, en nýjar ádeilur og stjórnmála- t>ref og tíminn breiddu, að vanda, brekán gleymskunnar yfir saman, svo vel, að mér þætti ekki ósennilegt, að margir un9ir menn, sem annars láta sig opinber mál nokkru skifta, hefðu aldrei heyrt það nefnt á nafn, að Bjarni hefði verið n°hkurskonar »GeneraI-konsul« íslendinga í verzlunarmálum erlendis. Einhver tilgerð var í þessu tiltæki öllu, einnig nafninu s!álfu; ekki mátti nefna starfið »ráða«, en »ráðu«-nautsstarf, °9 eru fingraför Björns Jónssonar á þessum stilsmáta. Bjarni var eins og aðrir góðir íslendingar að yrkja »sér til u9arhægðar«; hann kunni hvorki á veiku né sterku strengina.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.