Eimreiðin - 01.07.1933, Qupperneq 91

eimreiðin
ESPERANTÓ OQ ENSKA
31S
sínu, er hákarlinn hélt sig í Skerjafirði og bitóður állinn stökk
UPP úr Reykjavíkurtjörn. Slík skrif eru andvanafædd afkvæmi,
hvort sem þau eru prentuð í Kákasus eða á íslandi.
Reyndar mun það nú ekki svo mjög haft á oddinum, að
nVr bókmentaheimur opnist með Esperantó. Það er sem sé
altof augljóst, að sá heimur er ekki til. Hitt skilst mér að
sé aðalatriðið, að ef við látum þessa vel hrærðu mixtúru ofan
1 okkur, verðum við þess umkomnir að geta talað við Dani,
Færeyinga, Norðmenn, Svía, Finna, Rússa, Englendinga og
aðra þá erlenda gesti, sem að garði kann að bera. Mikil er
trú þín, kona. Þá þykir mér vel í lagt, ef áætlað er, að einn
af hverju þúsundi slíkra gesta kunni eitthvað í Esperantó.
Es hef spurst fyrir á nokkrum þeim stöðum hér, sem helzt
eru sóttir af útlendingum, hvort oft reyndi þar á kunnáttu í
Esperantó. Undantekningarlaust hef ég fengið svarið: »Aldrei«.
Svo hef ég líka litið nær mér. Bókabúðin mín er ekki stór,
en alt um það efast ég um, að í nokkra búð í bænum komi
fleiri útlendingar, og enn hefur það ekki borið við, að þar
hafi nokkur gestur brugðið fyrir sig Esperantó.
Þetta er nú hér heima, en hvernig er það svo þegar út í
heiminn kemur? Það er erfitt fyrir mig eða þig að svara
t>ví alveg ákveðið, því við þekkjum minst af honum. En trúi
bví hver sem trúað getur, að Esperantó komi okkur að miklu
Sagni, þegar við þurfum að spyrja lögregluþjóninn til vegar,
sporvagnsstjórann hvort við höfum tekið réttan vagn, hafnar-
Þíóninn hvar skipið liggi, eða biðja herbergisþernuna að færa
°kkur heitt rakvatn og búðarmanninn að sýna okkur röndótt
slifsi. Þó að ég fari eitthvað út af heimilinu, vill mér, því
miður, einatt gleymast að lesa ferðabænina, en það er ég
ssnnfaerður um, að þá mundi ég muna eftir að biðja guð að
iálpa mér, ef ég ætlaði út í lönd með Esperantó sem einu
sPýtuna til þess að fljóta á. Annars kom það í eitt einasta
s ífti fyrir mig í þau átta ár, sem ég dvaldi erlendis, að
^aður spurði mig hvort ég kynni Esperantó, og þá vitanlega
j* ^ einskærri fordild. Það gerði búðarþjónn í Lundúnum, en
úsbóndi hans hafði sagt honum, að ég væri frá íslandi kom-
“in. Þá hafði ég þegar dvalið nokkur ár á Englandi, og þó
a bekking mín á móðurmáli piltsins væri langt frá að vera