Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Side 107

Eimreiðin - 01.07.1933, Side 107
eimreiðin HLUTAFELAGIÐ EPISCOPO 331 Ciro leit á mig við og við, og ég fann að hann fann, að ég bjáðist. Ginevra bætti við eftir stundarþögn: »Hann ætlar að koma ' kvöld. Hann kemur bráðum«. Það var hellirigning úti. Mér virtist þessi sífeldi og til- breytingarlausi niður rigningarinnar vera inni í mér en ekki fyrir utan, það var eins og ég hefði gleypt stóran skamt af kínín. Og skyndilega tapaði ég tilfinningunni fyrir veruleik- anum, ég var hjúpaður utan, í þessu einangraða loftslagi, sem ég hef talað áður við yður um. Eg fann mjög ljóslega, að það sem var að ske og sem átti að ske, hafði komið fyrir áður. Skiljið þér mig? Mér virtist ég horfa á óhjá- kvæmilega endurtekningu á staðreyndunum. Hafði það, sem Ginevra sagði, aldrei verið sagt áður? Þessi kvíði, sem greip m'9, þegar ég beið, hafði enginn fundið til hans áður? Hafði er>gmn fundið til þessa óróa áður, sem augu sonar míns "öktu hjá mér, þessi augu, sem vafalaust litu ósjálfrátt of oft á e"ni mitt, á þetta skollans ör? Nei, alt þetta hafði skeð áður. Við þrjú, við borðið, þögðum. Andlit Ciros var óvenjulega ^byggjufult. Það var eitthvað ákaflega sérkennilegt við þessa b°gn; í henni bjó djúp og mjög torskilin merking, sem sál rn,n gat ekki skilið. Alt í einu var hringt. Okkur feðgunum var litið hvorn á annað. Ginevra sagði: »Það er Wanzer. Farðu og Ijúktu upp«. Ég fór og opnaði. Limir mínir unnu starfið, en viljann til t>ess að gera það átti ég ekki til. Wanzer kom inn. Þarf ég að lýsa fyrir yður því sem skeði, endurtaka fyrir Yður orð hans? En það birtist ekkert sérstakt í því, sem hann sagði og gerði, í því sem við sögðum og gerðum. Tveir Samlir vinir hittast, þeir faðmast, spyrja sömu spurningunum, SVara sömu svörunum og venja er. Það var alt og sumt, að því er virtist. Hann var í stórri vatnsheldri kápu með hettu. Hún var rennvot og gljáandi. Hann virtist vera ennþá hærri, gildari °9 valdmannslegri en áður. Hann var með þrjá eða fjóra r’nsi á fingrunum, nælu í slifsinu og gullfesti. Hann talaði an þess að hika, eins og maður, sem veit hvað hann má Sln- Gat þetta verið þjófurinn, kominn til ættlandsins undir
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.