Eimreiðin - 01.07.1933, Qupperneq 107

eimreiðin
HLUTAFELAGIÐ EPISCOPO
331
Ciro leit á mig við og við, og ég fann að hann fann, að ég
bjáðist.
Ginevra bætti við eftir stundarþögn: »Hann ætlar að koma
' kvöld. Hann kemur bráðum«.
Það var hellirigning úti. Mér virtist þessi sífeldi og til-
breytingarlausi niður rigningarinnar vera inni í mér en ekki
fyrir utan, það var eins og ég hefði gleypt stóran skamt af
kínín. Og skyndilega tapaði ég tilfinningunni fyrir veruleik-
anum, ég var hjúpaður utan, í þessu einangraða loftslagi,
sem ég hef talað áður við yður um. Eg fann mjög ljóslega,
að það sem var að ske og sem átti að ske, hafði komið
fyrir áður. Skiljið þér mig? Mér virtist ég horfa á óhjá-
kvæmilega endurtekningu á staðreyndunum. Hafði það, sem
Ginevra sagði, aldrei verið sagt áður? Þessi kvíði, sem greip
m'9, þegar ég beið, hafði enginn fundið til hans áður? Hafði
er>gmn fundið til þessa óróa áður, sem augu sonar míns
"öktu hjá mér, þessi augu, sem vafalaust litu ósjálfrátt of oft á
e"ni mitt, á þetta skollans ör? Nei, alt þetta hafði skeð áður.
Við þrjú, við borðið, þögðum. Andlit Ciros var óvenjulega
^byggjufult. Það var eitthvað ákaflega sérkennilegt við þessa
b°gn; í henni bjó djúp og mjög torskilin merking, sem sál
rn,n gat ekki skilið.
Alt í einu var hringt. Okkur feðgunum var litið hvorn á
annað. Ginevra sagði: »Það er Wanzer. Farðu og Ijúktu upp«.
Ég fór og opnaði. Limir mínir unnu starfið, en viljann til
t>ess að gera það átti ég ekki til. Wanzer kom inn.
Þarf ég að lýsa fyrir yður því sem skeði, endurtaka fyrir
Yður orð hans? En það birtist ekkert sérstakt í því, sem
hann sagði og gerði, í því sem við sögðum og gerðum. Tveir
Samlir vinir hittast, þeir faðmast, spyrja sömu spurningunum,
SVara sömu svörunum og venja er. Það var alt og sumt, að
því er virtist.
Hann var í stórri vatnsheldri kápu með hettu. Hún var
rennvot og gljáandi. Hann virtist vera ennþá hærri, gildari
°9 valdmannslegri en áður. Hann var með þrjá eða fjóra
r’nsi á fingrunum, nælu í slifsinu og gullfesti. Hann talaði
an þess að hika, eins og maður, sem veit hvað hann má
Sln- Gat þetta verið þjófurinn, kominn til ættlandsins undir