Eimreiðin - 01.07.1933, Qupperneq 121

EIMREIÐIN
FRÁ LANDAMÆRUNUM
34S
eitthvað hafi hann að erinda
v>ö mig. Þegar hér var homið
sögu, greikkaði ég svo sporið,
a5 nærri lá hlaupum. En um leið
°9 ég kom að útidyrahurðinni og
9reip í hurðarlásinn, steyptust yfir
m>3 þau allra ógurlegustu og verstu
áhrif, sem ég hef nokkurn tíma á
æfi minni orðið fyrir. Áhrifin voru
líkust því að ég væri pikkaður með
mörg hundruð ísnálum, og mér fanst
hyer taug í líkama mínum nötra
°9 skjálfa af hinum djöfullega á-
örifakulda, sem mér fanst nístast í
9esnum merg og bein, og fanst mér
vera allur að dofna upp af
þessari ægilegu aðsókn og vera að
m'ssa máttirin. f>á reyndi ég að
safna öllum mínum líkams- og
sálarkröftum til að hníga ekki niður
við dyrnar. Með erfiðismunum tókst
mer það, en í sömu andránni varð
mer litið um öxl, og sé þá að bak
Vl5 mig stendur sama veran. Þá
Var útlit hans orðið svo að líkja
m*tti helzt við svertingja, en þar
auki afskræmt af heiftaræði.
ar>n hóf hægri höndina á loft, og
1 lireptum hnefanum hélt hann á
“hkandi rýting. Með leifturhraða
eVr5i hann rýtinginn í síðuna á
mer> með svo miklu afli, að hnef-
mn sliall á mér. Ég fann að rýt-
n9urinn fór á milli rifja, og ég
strax var við mikinn sviða
sarsauka. Um leið og ég sá
. ^æ®l5> sreip ég báðum höndum
k „nr®arlásinn og rykti í af öllum
^egar ég fann að ég hafði
ösV V' opna hur5lna> þá
um a hjálp af öllum kröft-
bp\en a sama augnabliki henti
aðSS; vonda vera sér yfir mig, svo
?S misti tölíln á hurðarlásnum,
ar me5 voru kraftar mínir til
andstöðu gersamlega að þrotum
komnir. Um leið og ég hneig nið-
ur og var að missa meðvitundina,
sagði ég við djöful þenna: „Hirtu
mig nú, ég get ekki meira".
Þegar ég raknaði við, var ég í
mjög aumu ástandi; gat þó skreiðst
á fætur, opnað hurðina og skjögr-
ast inn, en konan mín varð að af-
klæða mig og hjálpa mér í rúmið.
Daginn eftir gat ég ekki klæðst,
og fullkomlega var ég ekki kominn
í heiibrigt ástand, fyr en eftir viku.
Eftir því, sem ég bezt get manað,
er framanskráð saga nákvæmlega
eins og hr. Andrés P. Böðvarsson
sagði mér hana morguninn eftir
að þetta gerðist.
Rvík 5. nóv. 1930.
Einar H. Kvaran.
„Ouverfure". Svo virðist sem
sálrænar rannsóknir séu að hafa
allvíðtæk áhrif á bókmentir og listir
vorra tíma. Margir rithöfundar og
listamenn taka þau efni til með-
ferðar. Leikritahöfundurinn Sutton
Vane, sem kunnur er hér á landi
fyrir sjónleikinn „Á útleið", hefur
samið annað leikrit, sem hefur verið
sýnt við mikla aðsókn í Lundúnum
í vor sem leið. Leikurinn heitir
„Ouverture" og fjallar um fortilveru
manna, áður en þeir fæðast hér á
jörðunni, lífið hér og annarsheims.
Efnið er því í meira lagi víðtækt.
Fyrsti þáttur Ieiksins gerist á for-
filverusviðinu. Karon bíður reiðu-
búinn til að flytja persónur leiks-
ins yfir Stýgjarfljót og til jarðar-
innar, þar sem þær eiga að fæðast.
Allir bíða fararinnar með fögnuði
og eftirvæntingu, nema ein kornung
stúlka, sem segist ekki vera ferð-