Eimreiðin - 01.04.1942, Side 46

126
VERNDUN ÞJÓÐERNISINS
eimbbi*>iV
öllu um þetta. í atvinnumálunum er nii svo komið, að bjarg-
ræðisvegirnir, sem þjóðin á að Iifa á, ganga saman, og örðugt
er að fá menn til að vinna önnur nauðsynjastörf, liggur t. <1-
við borð, að loka verði sjúkrahúsum vegna skorts á vinnu-
afli. Keniur ]>etta af því, að mikill hluti af vinnuafli landsins
er bundinri við störf, sem þjóðinni eru ónauðsynleg, svo ekki
sé sagt meira. Allt er þetta næsta alvarlegt, og allt mun þetta
vissulega hafa i för með sér alvarlegar og- mjög skaðlega1
afleiðingar. En þó er allt þetta dægurmál. Allt mun það lagast
á sinum tíma. En þjóðernismálin eru eilífðarmál þjóðanna-
Sú þjóð, sem glatar þjóðerni sínu, heimtir það aldrei aftui-
Þar er engin upprisuvon. Þess vegna hafa milljónir manna
fyrr og siðar lagt lifið sjálft í sölurnar fyrir þjóðerni sitt. Þess
vegna er verndun þjóðernisins mesta málið, sem nokkur þjó®
á. Eilifðin tekur yfir allt, fortíð, nútíð og framtíð. Sá, sem
bregzt þjóðerni sínu, hvort sem hann gerir það viljandi eða
hann vanrækir í hirðuleysi og hugsunarleysi þær skyldur,
sem það bindur honum, hann bregzt fortíðinni, svikur fjöld-
ann undir mold og meið, sem á undan honum gekk, sem skap'
aði þjóðerni hans og verndaði og fékk honum það með þeirri
kvöð, að hann skilaði því í hendur næstu kynslóð. Hann bregzt
framtíðinni, hinum ófæddu, sem áttu að taka við arfleifðinni.
sem hann fékk og glataði. Hann bregzt samtíð sinni, svikui
þá, sem hann átti að standa við hliðina á, og hann svíkui
sjálfan sig. Þjóðerni manns er ekkert leikfang, sem hann nia
brjóta og týna að vild, getur fleygt frá sér, þegar honum sýnist-
Þjóðernið er sál hans sjálls. Sá, sem spillir þjóðerni sinu eða
glatar, bíður tjón á sálu sinni.
Fórnarsjóður Islendinga.
Um mál ]>etla reit Hákon Finnsson, bóndi að Borguin, grein í Einireið
ina 1935) (bls. 184—188). Þar lagði hann til, að stofnaður yrði sjóður, sein
helzt allir fslendingar legðu sinn skerf i — og skyldi vera einskonar valí*
sjóður þjóðarinnar, er erfiðlcika bœri að liönduni. Hinn 10. júlí 1941 k°nl
Hákon til mín með 1000 kr., sem hann kvað ciga að vera fyrsta tillagb'1 1
hinn væntanlega fórnarsjóð — og l>að mig varðveita. Ég lagði upphíeðn'*1
samdægurs inn á sparisjóðsbók nr. 35387 i Landsbanka fslands, og Þ‘"
liggur hún. Eimreiðjn veitir frekari framlögum fúslega móttöku, ef l>ess c’
ó.skað. Ritstj■