Eimreiðin - 01.10.1947, Qupperneq 84

EIMREIÐIN
[í þessuin bálki eru mcðal annars birt bréf og umsagnir frá lesendununi
um efni þau, er Eimreiðin flytur, eða annað á dagskrá þjóðarinnar. Bréfin
séu sem stuttorðust, vegna rúinsins].
Á ÍSLAND AÐ BREYTA
UM NAFN?
Það var ekki þægilegt að ræða
við Sókrates. Hann spurði alltaf
eftir rökum. Það eru vandræði að
fást við þá menn, sem svo gera.
Nú vill Egill Hallgrímsson
breyta nafni íslands. Og hann er
einn þessara óþægilegu manna,
sem einskisvirða slagorðin, telja
ekki annað gjaldgengt en rök-
semdir — spyrja jafnvel um rök
fyrir eldgömlum venjum. Ef við
viljum hasla honum völl, verðum
við að gera það á vettvangi rök-
semdanna, ella lætur hann sem
hann hvorki heyri okkur né sjái.
Við verðum þá fyrst að greina
á milli nafnsins og landsins. Nú
mun sú sögn óefuð, að í fjand-
skaparskyni var landi okkar gefið
það nafn, er það ber. En léttvæg
röksemd er það gegn nafninu; því
„þér ætluðuð að gjöra mér illt, en
guð sneri því til góðs“. Spumingin
er þvl fremur: Hefur þnð orðið
þjóðinni til blessunar, að landið
hlaut þetta ægilega nafn? Ef svo,
á hvern hátt þá?
Vitaskuld er það æskilegt, að
þjóðin elski land sitt, þ. e. a. s.
ef hún sýnir ást sína í verkunum;
því ella er ættjarðarástin einskis-
virði. En mundi hún síður elska
það, ef nafn þess væri ekki svona
hræðilegt?
Sjálfum okkur hefur sljóvgun
vanans orðið hlíf gegn nístings-
kuldanum af þessu kaldasta nafni
allra heimsins landa. Við höfum
mælt það fram íliugunarlaust frá
því er við námum málið við móð-
urknén. En um erlent fólk fer
kuldahrollur við það eitt að heyra
nafnið nefnt — hjá þeim þjóðum,
er nafnið skilja. Og það gera að
sjálfsögðu állar norðurlandaþjóð-
ir, en því miður einnig allur
enskumælandi heimur. Um hinar
fyrri skiptir ekki ákaflega miklu
máli. En um enskumælandi þjóðir
skiptir miklu. Englendingar tóku
það óheillaráð að þýða nafn lands-
ins. Þetta var fyrir það, að þeir
höfðu innleitt hjá sér hinn alranga
rithátt ISLAND i staðinn fyrir
ILAND (eyja), sökum áhrifa fra
öðru orði sömu merkingar, ISLB
(af latneska orðinu INSULA)-
Við þessu er nú ekki unnt að gera.
Fyrir tíu árum var ég gestur a
erlendu heimili. Hjónin þar höfðu
bæði komið til íslands og báru til
okkar góðan hug. Samtalið hneig
að íslandi, og harmaði húsbóndinn
það tjón, er nafn landsins vsem
því og hefði verið. „En það hefur
nú einu sinni fengið þetta nafn