Eimreiðin - 01.07.1954, Síða 16

168
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
eimreiðin
sívaxandi mæli viðskiptum við íslendinga til arfnarra þjóða, út
af löndunarbanninu, ekki sízt Rússa, og telur illa farið.
Eins og sést af ofanrituðu, er fjarri því, að hætt sé að ræða
fiskveiðitakmörkin nýju umhverfis ísland og löndunarbannið ■
brezkum blöðum. Eins og nú standa sakir, er þetta mál, sem ■
fyrstu virtist svo einfalt, nú komið á þann rekspöl, að það er
orðið umræðuefni í Evrópuráði og Norðurlandaráði. Hefur nú
síðast verið samþykkt að taka umráðin yfir landgrunninu, en ekki
fiskveiðitakmarkanir, á dagskrá þings Sameinuðu þjóðanna á
næsta ári. Auk þess eru brezkir togaraeigendur undir forustu
Croft Bakers að stofna til alþjóðlegra samtaka með togaraeig-
endum á meginlandi Evrópu um málið. Afstaða vor íslendinga
hefur verið krókalaus og Ijós frá byrjun. Vér hugðumst með
víkkun fiskveiðitakmarkanna umhverfis landið bjarga við þverr-
andi veiðum innlendra sem erlendra fiskimanna hér við land —
og hyggjum enn það sama.
Það þarf enga erlenda borgarbúa til þess að segja fyrir um,
hvernig snúast eigi við sívaxandi ördeyðu á íslandsmiðum. Vér
íslendingar, sem fjölmargir erum fæddir og uppaldir á sjávar-
bakkanum, þekkjum af eigin reynslu, hvernig fiskurinn, aðal-
bjargræði — og oft eina bjargræði — feðra vorra og mæðra,
kynslóð fram af kynslóð, og okkar sjálfra, hvarf smám saman
af miðunum vegna rányrkju, unz ekkert var eftir. Hvar eru fiski-
miðin við Austfirði, sem voru auðug fyrir hálfri öld? Þau eru
ekki lengur til. Hins sama mætti spyrja um miðin fyrir Vest-
fjörðum og annars staðar við landið, og svörin yrðu svipuð. Það
er til þess að bæta úr þessu hörmulega hruni, að ráðstafanir hafa
verið gerðar. IVIikið má það vera upplýsandi um raunverulega
samvinnu þjóða, að jafn eðlileg sjálfsbjargarviðleitni komi af stað
öðrum eins gauragangi og orðinn er. íslenzka þjóðin á tilveru sína
undir því, að allt sé gert, sem unnt er, til að bjarga því, sem
bjargað verður í þessu máli.