Eimreiðin - 01.07.1954, Qupperneq 69

eimreiðin
ENGILLINN
221
þaðan álitlegan bunka af brúnum bankaseðlum. (Milli sviga
verður að geta þess, að ég ætlaði að slá tvær flugur í einu höggi
1 ferðinni: Ég hef í nokkur ár leitað eftir kaupum á dráttarvél,
— aldrei komizt upp á það krambúðarloft, að frambjóðendur
til alþingis gerðust meðalgöngumenn við að útvega mér slikan
kostagrip. Ég greip því með mér nokkra aura úr handraðanum
til að veifa framan í vélasala í Reykjavík).
Það var varla laust við græðgissvip á ásjónu stórlaxins, er
hann uppgötvaði, að ég var svona múraður. Ég naut augna-
hliksins. Og mér flaug í hug, að engillinn hefði afþokkast í
allri veraldarvelgengninni, hann var ekki lengur bjartur yfir-
litum, skeggrótin í kvapkenndu andlitinu var kolsvört og gljá-
andi. Og daunninn úr vitum hans minnti á höskuld, sem fram-
leiddur var á kreppuárunum — og rennt niður í réttunum —,
þegar rassvasinn var svo rýr, að þar leyndist ekki gjaldmiðill
fyrir einn heiðarlegan tíkarbrand.
,,Ég greiði þér seinna, vinur. Ég finn þig í fyrramálið, áður
en ég flýg vestur. Þú lætur frökenina hafa dálítið þjónustu-
gjald.“
Hann brosti og drap tittlinga.
Ég hlýddi, var rausnarlegur á kostnað vinar míns, -— blessuð
stúlkan skyldi ekki halda, að það væri samansaumuð grútarsál,
sem lagði fé i lófa hennar!
Æskuvinurinn hvíslaði:
„Gerðu mér nú meiri greiða, kunningi. . . Konan mín er ekki
heima . . . kemur ekki heim, fyrr en einhvern tíma í nótt. Og
ég hef gleymt húslyklinum. . . Ég átti að gera upp nokkra smá-
reikninga hjá klæðskera og kjötkaupmanni. . . Þú ættir að bæta
við lánið. . . .Ég finn þig í fyrramálið og geri upp sakirnar, áður
en ég fer út í himingeiminn."
„Hvað þarftu?“
„Tíu þúsund!“
Hann sagði mér fyrir verkum á æskuárunum. Það hafði alltaf
verið sérstök nautn í því að láta að vilja hans. Og nú er það
óumdeilanlega heiður að gera honum greiða.
Hann rétti fram höndina, glotti drýgindalega og hrifsaði seðl-
ana hálffrekjulega. Mér brá hálf ónotalega. En hann var með