Eimreiðin - 01.05.1966, Blaðsíða 77

minningar ui\i helga hjörvar
kynnast honum nánar síðar, og þá
ekki hvað sízt sent einum snjallasta
upplesara og útvarpsmanni, sem
hér hefur starfað. Ekki minnist ég
þess, að nokkur byrjandi í sagna-
Rerð á íslands hafi hlolið betri mót-
tókur almennings og lietri kritik
ritdómara, en Helgi Hjörvar fékk
ebir útkonni þeirrar litlu bókar,
sem áður er minnzt á, en liana
uefndi hann hinu látlausa nafni
Sögur. A þessum sögum var heldur
ekki neinn byrjandablær, því að
kostir Helga sem rithöfundar og
ntsnillings komu strax fram í jress-
um sögum. Fagurt málfar og heit
Irásagnargleði einkenndi fyrst og
Iremst jressar sögur.
bað er ekki ætlun mín hér, að rit-
öaema eða skýra skáldskap Helga
Hjörvar, en tel óhætt að fullyrða,
að íslenzk menning og bókmenntir
Væru ríkari af góðum bókum, ef
honum hefði gefizt tími og tæki-
feri til að skrifa meira en hann
gerði.
í meira en tvo áratugi stund-
aÖi Helgi Hjörvar kennslustörf í
Keykjavík við ágætan orðstír og fór
°ft utan á þeim árum að kynna
ser skólamál. Hann vann þó jafn-
bamt ýmis önnur störf með kennsl-
uuni, aðallega í skrifstofu Aljúng-
ls- Hann var einn af aðalforystu-
monnum kennarasamtakanna er
stofnað var Samband íslenzkra
harnakennara, og í stjórn jress um
‘•rabil. Hann var síðar valinn fyrsti
heiðursfélagi sambandsins. í Jtess-
165
um samtökum kennara gekk hann
heill og ótrauður fram l'yrir skjöldu
og reyndist Jrar framsýnn og holl-
ráður forystumaður.
Helgi Hjörvar var Snæfellingur
að uppruna, fæddur að Drápuhlíð
í Helgafellssveit 20. ágúst 1888.
Hann hóf ungur nám í Hvítár-
bakkaskóla, var Jrar um tveggja
vetra skeið árin 1906—1908, en
kennarapróíi frá Kennaraskóla ís-
lands lauk hann vorið 1910. Vetur-
inn el tir var hann farkennari norð-
ur í Víðidal (í Þorkelshólshreppi) í
Vestur-Húnavatnssýslu, Jrá aðeins
tuttugu og tveggja ára að aldri.
Vakti hann Jrá Jregar mikla athygli
í ókunnu héraði fyrir gáfur og
glæsimennsku.
Þegar ég kom sem námsstjóri á
þessar slóðir 35 árum síðar voru
nemendur hans forystumenn í
sveitinni, bæði húsfeður og hús-
freyjur. Og Jiessir fyrstu nemend-
ur Helga Hjí'irvar höfðu margs að
minnast frá Jressum ógleymanlega
skólatíma, og spurðu margs um
þennan kennara sinn, sem Jreim var
svo hugstæður. En mest af öllu dáð-
ust Jreir að Jrví, hve snar og liðug-
ur hann hafði verið í íslenzkri
glimu og öllum átökum, svo að
hraustustu menn fullorðnir, Jrar í
sveit, stóðust honum ekki snúning.
Það fór líka svo, að þessi ungi
kennari átti fyrir höndum að heyja
marga snarpa glímu á lífsleiðinni,
bæði í kappglímu á glímuvelli og
í lífsbaráttunni í andlegum átök-