Eimreiðin - 01.05.1966, Blaðsíða 97

ItlTSJÁ
185
°g góðra stunda notið við hlið göfugs
lífsförunauts, hollra vina og ekki sízt
a samfundum við skáldgyðjuna — og
að sitthvað hafi ýft skap hans í fari
samtíðarinnar utan lands og innan, þá
sé hann alls ekki ofsaddur lífdaga, og
er það í fullu samræmi við þá seiglu
°g festu, sem honum mun hafa verið
1 blóð borin, en hertist og styrktist, en
kól ekki á frostnóttum vorsins.
Eg veit ekki, hve rnargir þeir eru
meðal hinna ungu íslendinga, sent
lesa og kunna að meta ljóð og sögur
Jakobs Thorarensen, en hitt veit ég,
að margt af unga fólkinu mundi fljót-
•ega fá mætur á ýmsu því, sem eftir
hann liggur, ef það á annað borð feng-
lst til að lesa Jrað og legði sig í frarn-
hróka unt að skilja og skynja raunsasi
hans, bersögli og kímni.
Og ekki er að efa, að Jiangað gæti
það sótt sér aukinn manndóm og
ntattugra og snjallara tungutak en
tíðkast á samfundum þeirra, sem þyk-
'r eftirsóknarverðast alls að líkjast
þeint, er temja sér hinn „öfuga Dar-
winisma“. Við, sem höfum um ára-
tugi notið ljóða og sagna Jakobs, eig-
Um honum mikla þakkarskuld að
gjalda, og ekki efa ég, að Jtað snjall-
asta, sem frá lionum hefur komið í
bundnu máli og óbundnu, mun verða
ær>ð mikils metið, Jtegar þjóðin tek-
ur fálma sig útúr þeirri gerninga-
þoku andlegs og veraldlegs ábyrgðar-
'eysis, sem nú hefur um liana villt.
ltragi Sigurjónsson: ÁGÚSTDAGAR.
Kvöldvökuútgáfan. Akureyri 1965.
Ég hef lengi vitað, að Bragi Sigur-
jónsson væri þrekmikill, frjálslynd-
Ur °g 1 bezta lagi ábyrgur manndóms-
ntaður. Og ég hef talið víst, að hann
ntundi á vettvangi opinberra afskipta
fyrr eða síðar uppskera öruggt traust
og ærna liylli. Ég Jróttist einnig hafa
séð, að í honum væri rík og frjó skáld-
æð, meira að segja virtist mér frekar
óhrjálega unnar smásögur hans benda
eindregið til þess. Hitt þótti mér
frekar ólíklegt, að skáldæð hans fengi
notið sín, svo margt sem hann leggur
á gjörva hönd, enda Jjykist ég sjálíur
liaf'a nokkra reynslu al því, hve erfitt
er að samrýma margvíslegt veraldar-
amstur við vandhæf og viðkvæm verk-
efni á vettvangi fagurra bókmennta,
hvert sem annars er eðli þeirra og
form.
En síðasta ljóðabók Braga, Ágúst-
dagar, sker úr um, að honum hefur
tekizt að samræma kröfur skáldgáfu
sinnar, önn dagsins og átakamikil og
tímafrek stjórnmálaafskipti. Hann er
hvorki frekur fumari né hagvirkur
tilraunamaður á vettvangi formsins,
fcr þar yfirleitt götur íslenzkrar ljóð-
hefðar, cn í form hans er komin festa,
mótuð sntekkvísi á jafnt háttu, hrynj-
andi og tungutak. Myndir hans og
líkingar eru yfirleitt rökrænar, sam-
ræmdar og lítt torræðar, en þó engan
veginn hversdagslegar, heldur í nán-
um tengslum við anda og efni ljóð-