Eimreiðin - 01.05.1969, Qupperneq 17

t'YKSTI LANDNEMINN
87
Auðvitað þykir mér vænt um að
hafa pabba líka. En hann verður
þó að ráða gerðum sínum, ef
tækifæri býðst til að flytja héðan.
— Þú ert hetja, Kormlöð.
Alltaf dáist ég meira og meira að
þér. Þú ert heil í ást þinni, þess
vegna hefurðu kosið þetta fá-
breytta líf í útlegð með mér á
þessu afskekkta eylandi.
— Við írar erurn heilir bæði í
ást og hatri, en förum þar engan
milliveg. Ef írsk kona ann
manni, þá ann hún honum af
heilum hug.
— Mér finnst aðeins eitt
skorta á hjá okkur. Það er að
hafa einhverjar skepnur. Ég
vildi að við ættum geit eða kú,
svo að við gætum fengið mjólk
handa barninu. Hér eru líka úr-
valshagar fyrir skepnur og nógar
síægjur.
— Það er nú ekki til neins að
tala um það, góði minn. Við för-
um ekki á bátkænunni okkar
yfir hafið. En við verðum að
afla okkur þorskalýsis í suniar til
að hafa nóg af því handa barn-
inu í vetur, þegar mjólkin í mér
fer að minnka. En hann hefur
dafnað vel fram að þessu.
— Já, jrú ert hraust Kormlöð
og nægjusöm og elskuleg kona.
Það hef ég alltaf vitað.
Nú sáu þau mann koma sunn-
an með vatninu. Hann hélt á
sprekum í báðum höndum, en
þau voru bundin saman með
víðitágum.
Þegar hann kom heim að bæn-
um heilsaði hann hjónunum.
— Þarna fannstu góð sprek,
pabbi. Ég ætla að kveikja þegar
upp í hlóðunum, og sjóða nýja
silunginn og egg handa barninu.
Viltu slægja silunginn fyrir mig,
af því að Náttfari er með barnið?
— Ég skal gera það. Annars
tíndi ég saman mikið af sprek-
um, sem ég sæki seinna. í holt-
inu sunnan við vatnið er mikið
af dauðum hríslum. Það verður
góður eldiviður til vetrarins. Og
svo fann ég eitt rjúpuhreiður.
En hún bar sig svo illa, að ég
tímdi ekki að taka eggin.
Hann fór því næst að slægja
silungana, en þau fóru inn með
barnið.
— Babbi lengi burtu, Babbi
vera heima, sagði drengurinn og
klappaði pabba sínum hlýlega á
vangann.