Eimreiðin - 01.05.1969, Qupperneq 73

UMRÆÐUEFNI RITHÖFUNDAÞINGS
143
gjafinn hafi leyft hliðstætt álag á ýmsan varning þörfum málum
til þrifa.
5.
Arlegt framlag ýmissa aðila næstu 10 ár.
Ríki, Reykjavíkurborg, bæja- og sveitafélög mörg veita tals-
vert fé til tón- og myndlistarstarfs, myndskreytingar bygginga,
kaupa á höggmyndum og málverkum, byggingar myndlistarsafna og
sýningarsala. Þetta er lofsvert, og væri hliðstæður stuðningur við
bókmenntir eðlilegur.
Bankar og fleiri aðilar gefa stundum myndarlegar fjárhæðir
til Háskólans, Vísindafélagsins, Hins íslenzka bókmenntafélags og
fleiri merkisbera menningarinnar. Ekki er ólíklegt, að þeir vildu
einnig efla bókmenntasjóðinn. Auk þess er fjöldi bókiðjufyrir-
tækja, félaga og bókaforlaga, að ógleymdum bókmenntasinnuðum
einstaklingum, sem áreiðanlega vildu efla bókmenntasjóðinn hver
eftir efnum og ástæðum. Gjafir í hann ættu að vera skattfrjálsar.
6.
Söluskattur af íslenzkum bókum.
Eins og fyrr var drepið á fær ríkið árlega rúmar 6 milljónir króna
í söluskatt af íslenzkum bókum. Þingið lýsir óhæft, að slík fjár-
hæð — sem að meginhluta er arður af störfum íslenzkra höfunda —
renni í ríkissjóð, meðan rithöfundar vita ekki, hvernig þeir eiga að
geta gefið sig að ritun bóka, sem nauðsynlegar eru vegna almenn-
ingsþarfa: meðan rithöfundar eiga inni ógoldin laun fyrir vinnu í
almenningsþágu, að verðmæti 20 milljónir hið minnsta miðað
við ár.
Jafnhliða sjóðstofnuninni verður að gera aðrar ráðstafanir til
að bæta aðstöðu höfunda til að afla sér lífsbjargar af ritstörfum.
Rithöfundaþingið bendir m. a. á eftirtaldar leiðir:
1.
Ríkið kaupi 500 eintök handa almenningsbókasöfnum
af hverju skáldriti eftir höfunda í Rithöfundasambandi ís-
lands og tímaritum um bókmenntir.
Slík skipan er þegar komin á í Noregi fyrir nokkrum árum,