Eimreiðin - 01.05.1969, Qupperneq 84

154
EIMREIÐIN
Undarlegur háttur er hér á hafð-
ur, ef illvirkjar og þjófar skulu
ná undan færslu og fara í friði.
Hér er einn ódæðismaður, sem
brennt hefur inni saklausa menn
og ætti því þess fremur að gæta
að forða lífi sínu en ganga hér
um í helgiskrúða. (Bendir á
Gretti og skælir sig). Er þetta
hinn mesti margýgar eða merar-
sonur. (Grettir slær til piltsins,
sem fellur við).
Grettir: Ekki læt eg slíka kögur-
sveina, sem þessi er, gera mér
svívirðu meðan eg stend uppi.
Verður um járnburðinn að fara
sem verða vill.
Konungur: Mikill ógæfumaður
ertu Grettir að skýrslan skyldi
nú fyrirfarast svo mjög sem allt
t'ar undirbúið og verður vart
hægt að gera við giftuleysi þínu.
Grettir: Það vil eg þó, að þér færð-
uð mig undan brennumálinu
með því að taka mig í yðar þjón-
ustu, því ekki brenndi eg þá fé-
laga inni viljandi.
Konungur: Það er alllíklegt, en
sakir vanstillingar muntu vart fá
því af þér hrundið og meiri ertu
ofstopamaður en svo, að þú meg-
ir með oss vera.
Grettir: Það hafa menn þó ætlað,
að eg mundi sækja meiri sæmd
á yðvarn fund vegna ættar minn-
ar og frændsemi við yður, en nú
horfist á, og ekki eru þeir marg-
ir í yðar fylgd, er öruggari munu
reynast til vígs eða annarra stór-
ræða en eg.
Konungur: Gerla veit eg um skyld-
leikann, og hitt er víst að fáir
menn eru nú slíkir sem þú fyrir
afls sakir og hreysti. En það mun
þó fyrir eitt koma. Skaltu nú
fara í friði héðan hvert sem þú
vilt vetrarlangt. En far að sumri
út til íslands, því þar mun þér
ætlað bein þín að bera.
Grettir: Eigi skal lengi lítils biðja,
en það ætla eg að koma muni sá
dagur, að sumir þeirra vina yðar,
er þér nú takið umfram mína
fylgd, veiti yður eigi meira braut-
argengi en þér hafið nú mér
veitt.
Konungur: (Reiður). Eigi nenni eg
að taka aftur það, er eg mælti
áður um friðhelgi þína. Er og
sýnt að ef nokkrum manni er
fyrirmunað um farsældina, á
er þér hóti helzt. Munum vér nú
ganga til kirkju og hlýða messu-
söng. (Þeir fara).
Þorfinnur: Förum héðan hið skjót-
asta, því konungur er þér reiður
orðinn. Skaltu hjá mér dvelja
Grettir þar til skip sigla til ís-
lands að sumri.
Grettir: Þyggja vil eg boð þitt Þor-
finnur, er hér einskis lengur að
bíða, hefir hér sannast hið forn-
kveðna, að frændur eru jafnan
frændum verstir.
Tjaldið.
VII. ÞÁTTUR
(Skógarrjóður undir Fagraskógar-
fjalli. Þórður Kolbeinsson. Gisli
Þorsteinsson og tveir fylgdartnenn
hans talast við).
Þórður: Þú munt vera Gísli sá, er
út kom í sumar og mestar sögur