Eimreiðin - 01.09.1971, Síða 11

TAKMÖRK
75
dögum, skemmti mér til mánu-
dags, er blánkur til næsta föstu-
dags.“
„Finnst þér ekki hart að þurfa
að puða í sparnaði fimrn daga fyrir
tveggja daga ánægju?“
„Já sko þarna ert þú og þínir
líkar lifandi komnir. Þarna sýnið
þið ykkar rétta andlit. Þarna skín
í smettið á ykkur. Ekki er ykkur
nóg að geta átt tvo daga aflögu til
lrístundaiðkana heklur nenniði
'ekki að vinna fyrir ykkar frístund-
um.“
„Hverjar eru svo þínar frístunda-
iðkanir?“
„Þeirn ver ég í félagsskap við
Bakkus kóng vin minn. Bezta vin
minn, eina vin minn. Við skemmt-
um okkur saman og njótum lysti-
semda lífsins, stundum hið ljúfa
líf ... Ég hef reynt félagsskap ann-
arra, en kann alltaf bezt við mig
með Bakkusi, því að hann kemur
þegar kallað 'er á hann.“
„En finnst þér ekki leitt að geta
ekki verið ánægður og glaður alla
ævi?“
„Já þetta var þér líkt. Skilurðu
ekki asni að lífið er ekki eitt herj-
ans partí. Maður er enginn róni.
Lífið er bara 'eins og það er, — ekki
öðruvísi. Þú ert aumingi og líka
fífl.“
Hingað til hefur Númer tvö ver-
ið þögull meðan orðaskiptin stóðu
yfir. Númer eitt sýpur á vasapela
sínum (slafrar mestu oná sig),
beinir ásjónu sinni og orðurn að
honum: „Heyrðu vesalingur, ertu
ekki sammála um, að þeir sem ekki
eru menn til að takast á við lífið
beita það fángbrögðum og fara
með sigur af hólmi, að þeir séu
beztir dauðir, beztir undir leg-
steini ha?“
Númer tvö hrekkur við, þrífur
puntstrá og vefur um fingur sér:
„Tjah það er ekki gott að segja.
Maðurinn er nú einu sinni mann-
legur.“
Númer eitt: „Nújá svo að hér
höfum við klárann kall; brandara-
kall. Þú ert þó ekki pólitíkus í fríi
himpingimpi?"
„Nei ég er barnakennari að at-
vinnu.
„Já allt errða nú eins. Einn aum-
inginn enn; vinnur að'eins liálft ár-
ið, sitjandi á rassinum og lætur
krakka þylja bækur utanað. Hinn
helminginn liggurðu uppí rúmi
með glyrnurnar oní skruddu eða
pöddufullur á búlum.“
„Ég er í lögreglunni á sumrin.“
„Ja, — ef það var ekki. Annað-
hvort varstu pólitíkus eða lögga.
Þetta sá ég á stundinni.
„Ég er barnakennari á veturna."
„Ertu barnakennari á veturna
ha? Haha ... ja hérna! Hvílíkur
maður! Afsakaðu þennan misskiln-
ing, yðar tign.“
Núm'er tvö lítur í gaupnir sér.
Númer þrjú: „Svo ég mæli nú
í anda hins þunglynda vinar vors
hér; hvernig er þitt líf? Þér hlýtur
að vera kunnugt um það.“