Ægir - 01.01.1934, Blaðsíða 10

4
ÆGIR
íslendinga, eins og fyrirrennari hans, pró-
fessor Johannes Schmidt, sem haft hefur
yfirstjórn fiskirannsóknanna hér við land
síðustu áratugi, en hann andaðist 22.
febr. 1933.
Tveir samningar.
Á árinu komu til framkvæmda tveir
þýðingarmiklir utanrikissamningar gerðir
af hálfu lslendinga.
Var annar þeirra viðskiptasamningur
milli Norðmanna og íslendinga (norski
samningurinn) undirskrifaður í Ósló af
fulltrúum beggja ríkjanna 17. apríl 1932.
Er okkur í þeim samningi veitt nokkur
lækkun á tolli af ísl. saltkjöti í Noregi,
en í staðinn er Norðmönnum veitt margs-
konar fríðindi í sambandi við fiskveiðar
þeirra, — einkum þó síldveiðarnar — hér
við land.
Samningur þessi hefur mætt mikilli
mótstöðu og andúð meðal tlestra út-
gerðarmanna og sjómanna um allt land,
að minnsta kosti þess hluta þjóðarinnar,
sem á afkomu sina að einhverju leyti
undir síldveiðunum, og bændum virðist
lítið til hans koma líka, enda er saltkjöts-
útflutningur héðan til Noregs stöðugt
minnkandi. — Frá öllum fjórðungsþing-
um fiskifélagsdeilda, sem hingað hafa
borist, hafa verið samþykktar einróma
áskoranir um það, að segja samningi
þessum upp.
Það má því vera meira en lítið þekk-
ingarleysi á hug landsmanna, sem komið
hefur fram aftur og aftur í sumar í blaði
forsætisráðherra og nú síðast í nýjárs-
ávarpi hans til þjóðarinnar, að samn-
ingur þessi væri landsmönnum geðfeldur,
og að þeir væru ánægðir með hann,
enda heyrðust ekki nein andmæli á
móti honum.
Eins og fiskiveiðarnar eru aðalmáttar-
stoð undir efnalegu sjálfstæði okkar, eins
er fiskiveiðalöggjöfin fjöregg sjávarútvegs-
ins, það má því ekki liðast neinum
stjórnmálaflokki eða stjórnmálamanni
að leggjast á það og gera það að fúleggi.
Sjómenn og útgerðarmenn alstaðar á
landinu verða að standa fast saman um
þetta mál við kosningar þær, sem fram
fara nú í sumar, og taka þau loforð af
þingmannaefnum að þeir stuðli að þvi,
að samningi þessum verði sagt upp.
Viðskipti íslendinga og Norðmanna
voru þannig árið 1931, en það er siðasta
árið, sem ég hef náð í skýrslur yfir, að
við keyptum af þeim vörur fyrir ca. 41/*
milj. ísl. krónur og auk þess hafa þeir
án efa haft annað eins fyrir skipaleigur
og ílutninga hér við land, eða samtals
9—10 miljónir króna, en á móti hafa
þeir keypt af okkur saltkjöt fyrir 917
þús. krónur, en ýmsar aðrar vörur,
sem þeir hafa af okkur keypt, t. d. lýsi
og sildarmjöl, flytja þeir út aftur og eru
því þar sem óþarfir milliliðir, en hafa
sinn verzlunarhagnað af þeim viðskiptum.
Annars er samningur þessi hvorugri
þjóðinni til sóma, og væri því vel að
hann hyrfi í gleymsku þagnarinnar sem
fyrst.
Hinn samningurinn, brezk-íslenzki
verzlunarsamningurinn, er gerður á þessu
ári og er hann undirritaður í London
19. maí, og var það sá fimmti í röðinni
af viðskiptasamningum Englendinga, eftir
Ottavasamninginn.
Samningur þessi má eftir öllum atvik-
um teljast viðunandi fyrir okkur, enda
var hér samið við stjórnmálalega þroskaða
og göfuga þjóð, sem ekki notaði þræla-
tök hins sterkari til að þvinga fram
smávægilegar ívilnanir sér í hag, sem
vanalega særa meira sjálfstæði þeirrar
þjóðar, sem lætur þær í té, en að þær
séu i raun og veru svo mikils virði fyrir
þann sem fær.