Ægir - 01.01.1934, Blaðsíða 29

ÆGIR
23
Jón A. Jónsson og Kristján Jónsson frá
ísafirði. Fyrir nefndinni liggur mikið
starf, sem útgerðarmenn verða að fylgjast
með af áhuga
Nefndin verður að ganga svo frá störf-
um sínum, að fundinn sé öruggur grund-
völlur fyrir útgerðina að starfa á, svo
að hún sökkvi ekki aftur í fen skulda
og vandræða. Nefndin verður að finna
líka leið og Kreppumálanefnd landbún-
aðarins fer, að gera upp hag hvers ein-
staklings og sjá um að skuldum hans
verði svo létt, að rekstur hans geti haldið
óhindrað áfram, beri ekki ófyrirsjáanleg
óhöpp að höndum.
Fyrir togaraútgerðina hefur þelta ár
verið hlutfallslega óhagstæðara en fyrir
aðra flokka útgerðarinnar. Er það treg
aflasala í Englandi, ásamt tolli þeim,
sem þar er á ferskum fiski, sem er þess
valdandi, að ísfisksveiðarnar hafa ekki
borið sig.
Pá verða togararnir, ekki síður en aðrir
flokkar útgerðarinnar, að rogast með
drápsklyfjar skulda og skatta. Eru flest
skipin farin að eldast, og verður þvi við-
hald og flokkun skipanna dýrari með
hverju ári sem líður.
Það er annars æði athugavert. að tog-
ararnir ganga stöðugt úr sér, og þeim
fækkar ár frá ári, en aldrei bætist nýtt
skip við i stað þeirra, sem stranda eða
farast. Eina viðbótin við þann flokk
skipa er, ef útlent skip strandar hér við
land og eigendum þykir ekki borga sig
að hirða það, ef vér verðum þá svo
heppnir að ná því á flot til þess að bæta
þvi við »hina öldruðu sveit«.
Gangi togararnir meira úr sér en.orðið
er, eða ef ekki bætisl nokkurn \eginn
reglulega við þann flota árlega af nýjum
skipum, í stað þeirra sem eldast eða
ganga úr sér, þá er mikil hnignun fram
undan, því togararnir er sá flokkur skipa,
sem við getum sizt án verið, sérstaklega
í fjölmennum kauptúnum, þeim sem á
útgerð byggja.
Alþingi og bæjarstjórnir viðkomandi
staða verða að gera sér það fyllilega
Ijóst, áður en komið er í óefni, og veita
þessum flokki útgerðarinnar þá vernd,
sem hún þarf að fá, til þess að geta
staðið jafnvel að vígi og aðrir flokkar
útgerðarinnar.
Beitubirgðir.
Eins og tafla VIII. ber með sér, hefur
verið fryst miklu meira af beitu á þessu
ári en árinu áður, enda var þess ekki
vanþörf, því þá hefði orðið tilfinnanlegur
beituskortur, ef ekki hefðu legið svo
miklar birgðir frá árinu 1931, að það
jafnaði mismuninn.
Er það aðallega Faxaflóasíldin, sem
veiddist um sumarið, og kolkrabbinn frá
Vesturlandi, sem gerir muninn á fryst-
ingu nú og í fyrra. Auk þess er þessi
lieimaveidda síld og kolkrabbinn miklu
drýgri beita en aðflutta síldin.
Verð á beitusíld mun nú vera hér
sunnanlands ca. 30 aurar pr. kg.
Á þessu ári hafa flest af þeim frysti-
húsum, sem eru á Norðurlandi og við
síldarfrystingu fást, komist yfir á eina
hendi, er það Samband íslenzkra sam-
vinnufélaga (S. í. S.), sem hefur keypt
frystihúsin Bakka á Siglufirði og frysti-
húsið Svalbarða á Svalbarðseyri, en auk
þess á það og hefir yfir að ráða fleiri
frystihúsum, bæði á Akureyri og Sauð-
árkróki, sem aðallega eru ætluð til kjöt-
frystingu, en fást auk þess við frystingu
síldar að sumrinu. Þá hefur þetta sama
firma einnig yfirtekið frystihúsið Herðu-
breið í Reykjavik.
Fyrir útgerðina getur þetta orðið mjög
hættulegt, ef beitusíldar-framleiðslan fær-
ist þannig að mestu leyti yfir á eina