Ægir - 01.01.1934, Blaðsíða 17

ÆGIR
11
Austfirðingafjórðungur.
Fyrstu mánuði ársins er vanalega lítið
að segja um fiskiveiðar þar, enda voru
stöðugar ógæftir tvo fyrstu mánuði árs-
ins, svo lítið gaf að sækja á haf út.
Fiskur var þó töluverður í fjörðum inni
og var nokkuð fiskað, einkum þó á
Norðfirði, með flotlóðum, en þá veiði-
aðferð hafa Austfirðingar nokkuð stundað
á seinni árum.
Síðari hluta febrúar og í marzbyrjun,
fóru bátarnir frá norðurfjörðunum að
færa sig til Hornafjarðar, eins og vant
er, og gengu þaðan á vertiðinni 23 bátar,
en af þeim áttu aðeins 3 heima þar í
verslöðinni, sömuleiðis gengu nokkrir
aðkomubátar frá Djúpavogi yfir vertíðina.
Út af Eystra-Horni og Hornafirði var
mjög góður afli allan febrúar og marz-
mánuð, en notaðist illa sökum gæfta-
leysis. — Síli kom mjög litið á Horna-
fjörð, en það hefur jafnan verið talið
undirstaða undir útgerðinni þar; hefur
það þá verið veitt eftir hendinni til beitu.
Aftur á móti var ávalt næg sfld á hinum
norðari fjörðum og fengu bátarnir þaðan
sild til beitu eftir þörfum, en samgöngur
eru mjög slæmar við Hornafjörð, eða
milli hans og annara staða á Austfjörð-
um, og af þeim ástæðum gekk mönnum
illa að ná í nægilega beitu eftir hendinni.
Annars er samgönguleysi eitt af mestu
vandræðamálum Austfirðinga, ekki einu
sinni að því er snertir strjálar og vondar
samgöngur fjarða á milli, heldur einnig
við aðra landsfjórðunga og við útlönd.
Hornafjarðarveiðin hélzt fram undir
20. maí, en þá fóru bátarnir að halda
heim, enda var þá kominn allgóður afli
á hinum norðlægari fjörðum, og aflaðist
þar vel síðari hluta maimánaðar. —
Annars var þorskveiði frekar léleg yfirleitt
allt árið fyrir Austurlandi, þegar Horna-
fjarðarveiðin er frá talin, og þó að
heildaraflinn sé dálítið meiri en árið
áður, þá vegur það ekki upp á móti því,
hve bátarnir, sem veiðina stunduðu, voru
miklu fleiri nú en þá, þvi margir bátar
frá Vestmannaeyjum og Suðurlandi fóru
um sumarið þangað austur til þess að
stunda þaðan róðra yfir þann tíma, og
auk þess voru miklu fleiri skipshafnir
frá Færeyjum, sem komu þangað nú, en
verið hefur hin síðari ár.
Síld hefur verið, að heita má, inni á
Austfjörðunum allt árið, þó minni not
hafi orðið af því en búast nfátti við.
Fyrri hluta ársins var dálítið flutt af
síld þaðan í ís til Englands, og líkaði
sú síld mjög vel, en bæði vegna erfiðra
samgangna og skorti á samtökum, varð
lítið úr þessum síldaiflutningum, enda
vilja Austfirðingar sjálfir lítið á sig leggja,
til þess að ryðja sér inn á útlenda
markaði og koma þessari framleiðslu
sinni á framfæri, en vonast eftir að aðrir
komi, sem létti af þeim þeirri ábyrgð
og fyrirhöfn.
Þetta tókst að nokkru leyti síðustu
mánuði ársins, því þá héldu þýzk síld-
kaupafirmu uppi nokkrum samgöngum
milli Austfjarða og þýzkalands og keyptu
síldina þar ferska. Voru togarar, islenzkir
og útlendir, mest notaðir til þessara
flutninga. Síldarsala þessi hefur hjálpað
útgerðinni á Austfjörðum, þó minna yrði
úr þessari sölu, en við var búist.
Töluvert var flutt út af ferskum fiski
i is yfir haustmánuðina, voru það eink-
um íslenzkir togarar, sem önnuðust
þessa flutninga og keyptu þeir fiskinn
þar á staðnum. Sömuleiðis sendi danskt
firma flutningaskipið »Stauning« þangað
til fiskkaupa, en ekki fór það skip
þangað nema eina ferð. Eru það samtals
um 330 smál., sem Austfirðingar hafa
getað selt af ferskum fiski á þennan
hátt, og er það auðvitað all-mikil hjálp