Ægir - 01.01.1934, Blaðsíða 16

10
ÆGIR
starfræktar þar á þessu ári eins og árið
áður.
Haust-afli var nokkur um tima, eink-
um á djúpmiðum, en óstillt veðrátta
hamlaði þeim veiðum.
Fjarðaveiðin var mjög léleg og var
það því merkilegra, þar sem smokkveiði
var mikil á flestum fjörðunum og stóð
fram eftir hausti, en vanalega fylgir hon-
um fiskigengd.
Mest af haust-aflanum var flutt út ísað,
og voru það togarar aðallega frá Faxa-
flóa, sem önnuðust þá flutninga, eða
keyptu fiskinn af bátunum.
Norðlendingafjórðungur.
Fyrri hluti vetrar allt fram í marz-
mánuð var frekar óstilltur og því lítið
um sjóferðir. Annars er vanalega að eins
átt við Siglufjörð, þegar talað er um
vetrarveiði fyrir Norðurlandi, að minnsta
kosti að því er bátafisk áhrærir. Pví
þó að jafnan sé nokkur afli fyrir smá-
báta inni á Eyjafirði að vetrinum, og
svo var einnig siðasta vetur, þá fer afli
þessi aðallega til matar innan héraðs.
Síldar varð vart á Akureyrar-polli allan
veturinn og nægði það til beitu, en ann-
ars var talið minna um síld þar en oft
áður.
Nokkrir bátar fóru frá Akureyri og
öðrum veiðistöðvum við fjörðinn til
Siglufjarðar rélt eftir áramótin og stund-
uðu veiði þaðan, en sökum óhagstæðrar
veðráttu notaðist lítið að þeim róðrum,
og voru sumir þessir bátar farnir heim
til sín aftur, þegar kom fram í marz, en
þá gerði góða veðráttu um tíma, og var
þá frekar góður afli. Bátarnir frá Hnsey
og Dalvík fóru þá og að stunda veiðar
sinar að heiman, en innflúensa, sem þá
gekk á Norðurlandi, dró þá mjög úr
allri sjósókn.
Tveir bátar frá Eyjafirði fóru til Isa-
fjarðar strax upp úr áramótum og stund-
uðu veiðar þaðan, og nokkrir fluttu sig
til verstöðvanna við Faxaflóa.
Þegar kom fram í maímánuð kom
mikil fiskiganga upp að Norðurlandi, og
hélzt sá afli allan mai og júní, einkum
þó frá Eyjafirði og verstöðvum þar fyrir
vestan, en í austari hluta fjórðungsins
var afli miklu tregari allan þennan tíma.
Síld var oftast nægileg á Akureyri allt
vorið, svo að beituleysi hamlaði ekki
sjósókn, eins og oft áður, og auk þess
eru flestar verstöðvar búnar að koma
sér upp frystihúsum til geymslu á sild,
og hafa birgðir í þeim frá sumrinu áður.
Pegar kom fram í júlímánuð hættu
flestir bátar þorskveiðum, enda var þá
frekar aflatregt, sérstaklega á grunnmið-
um, enda beinist þá hugur flestra að
síldveiðunum, þó stunduðu smærri bátar
frá afskektari veiðistöðum þorskveiðar
allt sumarið. Síldveiðin var mjög góð
og tíð hagstæð fram í miðjan ágúst, en
þá hætti síldveiðin snögglega.
Pegar kom fram í septembermánuð,
var um tíma ágætur þorskafli frá Siglu-
firði og veiðistöðvum þeim, sem sóttu
á djúphaf, en veðrátta var óstilt og not-
aðist því illa að þessum afla.
Sild veiddist töluverð á Eyjafirði um
haustið bæði kópsild og millumsíld, og
var hún söltuð til útflutnings.
Ársafli fjórðungsins var 8092 smálestir
(6612), en bátatala lík og árið áður.
Af mannvirkjum þeim, sem gerð hafa
verið í fjórðungnum fiskiveiðunum til
viðreisnar, má helzt telja dráttarbraut
þá, sem Ólafsfirðingar komu upp hjá
sér til að taka báta sína í land, en þeir
hafa hingað til oftast orðið að fara með
þá til annara staða til viðgerðar. —
ólafsfjörður hefur á seinni árum verið
með mestu uppgangs-veiðistöðvum á
Norðurlandi, að Siglufirði undanteknum.
J