Ægir - 01.02.1946, Síða 3

Æ G I R
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
39. árg.
Reykjavík — febrúar—marz 1946
Nr. 2-3
*
Davíð Olafsson:
Sjávarútvegurinn 1945.
Um árið 1945 má i stnttu máli segja það,
að fyrir sjávarútveginn hafi það verið hið
lakasta af styrjaldarárunum. Olli þar mestu
um> að síldveiðarnar, sem liafa verið megin-
stoðin undir útgerðinni um mörg undan-
íarin ár, hrugðust gersamlega. Veiðibrestur
á sildveiðum hefur ekki komið síðan árið
1935 og vafasamt má telja, að liann hafi
nokkurn tíma verið eins alger, eins og hann
var á síðastliðnu sumri. Útkoman var því
sú, að í stað þess að gefa þeirri útgerð, sem
síldveiðar stundaði, góðan arð eins og verið
hefur undanfarin ár, mátti Iieita að allir
þeir, sem síldarútgerð stunduðu um sum-
arið, liafi orðið fyrir fjárhagslegu tjóni og
Ijöldinn fyrir mjög tilfinnanlegu tjóni.
Hafði aflabrestur þessi þau álirif, að all-
mikill hluti af síldveiðiflotanum varð að fá
aðstoð hins opinbera til þess að tryggja
áframhaldandi rekstur skipanna. Var að-
í>toð þessi veitt með veitingu hagkvæmra
lána. Auk þeirra erfiðleika, sem aflabrest-
urinn á síldveiðunum skapaði, átti línuút-
gerðin, einkum á vetrarvertíðinni, við erf-
iðleika að etja vegna skorts á veiðarfærum.
Arið 1944 fór að bera allverulega á því, að
erfiðleikar væru á því að útvega nægar
birgðir af efni til linuveiðarfæra og ágerð-
ust þeir erfiðleikar mjög, er leið á árið. Var
fullt útlit á, að nokkur hluti línubátaflotans
yrði ekki gerður út nema að litlu leyti á
vertíð 1945, en hetur fór þó en áhorfðist og
það urðu aðeins tiltölulega fá skip, sem
ekki fóru til línuveiða vegna veiðarfæra-
skortsins, en erfitt er að gera sér grein fyrir,
liver áhrif liann hefur haft á aflabrögð línu-
hátanna á vertíðinni. Þó má fullyrða, að
vegna hans hafi aflamagnið orðið allmikið
minna en elli liefði orðið. Loks átti útgerð-
in í Faxaflóa við þá sérstöku erfiðleika að
etja, að hernaðarbannsvæði var sett á sum
bezlu fiskimið línubátanna í flóanum og
hélzt svo út nær alla vetrarvertíðina. Má
þvi segja að hvort tveggja, aflabresturinn
á sildveiðunum og skortur á línuveiðarfær-
um, hafi snert svo að segja alla vélbátaút-
gerðina og liaft sín áhrif á afkomu hennar.
Aftur á móti var svo ekki með togaraút-
gerðina, með því að togararnir stunduð ekki
síldveiðar, að tveim hinum minnstu und-
anteknum, og um veiðarfæraskort lijá þeim
var ekki að ræða. Hins vegar fór verð á
fiski í Bretlandi lækkandi á árinu og snerti
það að sjálfsögðu togarana, þar sem þeir
eiga allt sitt undir þeim markaði. Var það
hvort tveggja, að um almenna verðlækkun
var að ræða frá þvi sem verið liafði árið áð-
ur og sér í lagi, að sú fisktegundin, sem ver-