Ægir - 01.02.1946, Blaðsíða 5

Æ G I R
27
- r
1 • Utgerð og aflabrögð.
Þátltaka í útgerðinni breyttist ekki mikið
^•'á því sem verið hafði árið áður. Fyrstu
* mánuði ársips voru fleiri skip gerð út en
verið hafði árið 1944, en eflir það var þátt-
lakan nokkuð minni þar lil kom fram á
baustið, í október, en í mánuðunum nóvem-
l>er og desember voru aftur lieldur færri
með því að ganga verður út frá, að fisk-
stofnárnir við landið þoli ekki nema tak-
markaðar veiðar, en offiski inyndi fyrst og
fremst bilna á íslendingum sjálfum. Mikill
Iduti af íslenzkri úlgerð er staðbundinn við
landið, aftur á móti er möguleiki fyrir er-
lendu skipin að flytja sig til annarra miða,
cl fiskimiðin við ísland liregðast vegna of-
fiski.
Segja má, að verkefni þau, sem liér bíða,
s« þríþætt. í fyrsta lagi er nauðsynlegt að
lá lriðuð þau svæði, sem vitað er að eru
skip gerð út, sbr. töflu I. En þetta er að-
eins lieildarmyndin. Ef litið er á hina ein-
stöku flokka, þá kemur í ljós, að þátttakan
cr all verulega minni hjá smærri skipunum,
]). e. vélbátum undir 12 rúml., og opnu bát-
unum, en injög svipuð, og þó nokkuð meiri
hjá hinum stærri skipum. Tala skipverj-
anna tók svipuðum breytingum á árinu, þó
voru hlutfallslega fleiri menn á skipunum
nú vegna þess, að minnkandi þátttaka kom
því nær eingöngu niður á litlu skipunum,
sem eru með fámennar áliafnir.
Eins og undanfarin styrjaldarár voru
botnvörpungarnir nú gerðir út því nær allt
árið. Tala skipverja á togurunum var hlut-
fallslega hin sama allt árið, með því að þeir
stunduðu því nær allir sömu veiðarnar allt
árið um kring.
Linugufuskipin svo kölluðu voru flest
gerð út til isfiskflulninga á vetrarvertíð-
inni og svo aftur á sildveiðar í júlí og ágúst.
Aðra tíma ársins eru þau að jafnaði lítið
gerð út til fiskveiða og svo var einnig að
þessu sinni. Aðeins eitt þeirra stundaði
uppeldisstöðvar fyrir nytjafiska við slrend-
ur landsins og fá þessa friðun viðurkennda
af öllum þeim þjóðum, sem fiskveiðar
stunda liér við land. 1 öðru lagi þarf að fá
landhelgina færða út þannig, að svæði það,
sem landsmönnum er ætlað að veiða á, verði
slærra, og þeir fái meira olnbogarúm fyrir
liina smærri útgerð. í þriðja lagi er svo
spurningin lún forgangsréttinn til fiski-
miðanna, sem nú er kominn á dagskrá, m.
a. lijá Norðmönnum. Virðist ekki nema
eðlilegt og sjálfsagt, að sú þjóðin, sein býr
við fiskimiðin og á afkomu sína mest undir
auðlegð þeirra komið, fái að njóta þeirra
betur, heldur en þær þjóðir, sem sækja á
fiskimiðin með tiltölulega lítinn hluta af
fiskiskipaflota sinum og þá að jafnaði að-
eins stultan tima ársins. Er óhætt að full-
yrða, að fraintíð islenzks sjávarútvegs er
meira komin undir hvernig þessum málum
reiðir af í framtíðinni en e. t. v. nokkru
öðru.