Ægir - 01.02.1946, Síða 49

Æ G I R
71
Tafla XXXV. Beitufrystlng (síld og kolkrabbi) árin 1942—1945.
1945 kg 1944 kg 1943 kg 1942 kg
Sunnlendingafjórðungur Vestfirðingafjórðungur N’orðlendingafjórðungur Austfirðingafjórðungur 4 056 800 689 600 1 093 500 93 200 2 883 700 851 000 1 455 600 223 700 3 008 650 1 171 700 1 527 300 x> 1 785 500 989 000 885 400 92 600
Samtals 5 933 100 5 414 000 5 707 650 3 752 500
vera öll framleiðsla ársins, að undanteknu
l'ví, sem notað yrði innan lands, en af því
að síldarvertíðin brást, varð mjölfrain-
leiðslan ekki það mikil, að hún nægði til
innanlandsneyzlunnar, svo útflutningur á
síldarmjöli af framleiðslu ársins 1945 kom
ekki lil greina. Allt það mjöl, sem flutt var
út á árinu, er því framleiðsla ársins 1944.
Samningar voru einnig gerðir urn sölu á
allri síldarolíuframleiðslunni til Bretlands.
Saltsildin hefur verið sú af afurðum sjáv-
arútvegsins, sem livað erfiðast hefur verið
að selja á styrjaldarárunum. Fyrir styrj-
öldina voru aðalmarkaðir fyrir saltsild á
meginlandi Evrópu, og lokuðust þeir að
sjálfsögðu, er styrjöldin hrauzt út. í styrj-
aldarlok opnuðust aftur möguléikar lil
þess að selja sild til meginlandsins, og
þá aðallega til Svíþjóðar, sem fyrir styrj-
öldina var einn stau'sti markaður fyrir ís-
lenzka síld. Alls voru fluttar út 115 þús.
tunnur af saltsíld, er voru verkaðar með
ýmsu móti, en aðeins tæpar 20 þús. tunnur
árið áður, og hefur útflutningsmagnið ekki
orðið svo mikið siðan fyrir strið. Af þessu
var þó nokkur liluti fyrra árs framleiðsla,
sem flutt var til Bandaríkjanna og Brel-
lands, en meginhluti framleiðslunnar árið
1945 var flutt út til Svíþjóðar, og lítilsliáttar
til Danmerkur og Frakklands.
Það sama gildir um saltsíldina og aðrar
síldarafurðir, að útflutningurinn varð mun
minni en gerl liafði verið ráð fyrir, vegna
aflabrestsins.
Svípað er að segja um söltuð lirogn og
saltsild, að beztu markaðir fyrir þau voru
fyrir styrjöldina á meginlandi Evrópu, en
8. Beitufrysting.
Beitufrysting um sumarið og haustið 1945
var með allra mesta móti. Gert var ráð fyrir
að mikil aukning yrði á línuútgerðinni á
vertíð 1946 og því nauðsynlegt að hafa
meiri heitubirgðir en áður hafði tíðkazt.
Þetta fór þó á annan veg en ætlað var með
því að miklu minni viðbót varð við línu-
bátaflotann en búizt hafði verið við.
Alls var fryst 5933 sraál. (sbr. töflu
XXXV), en 5414 árið 1944. Mun aldrei áð-
ur hafa verið fryst jafnmikið til beitu.
Rúmlega % af beituf'rystingunni fór fram í
Sunnlendingafjórðungi, og er það meira en
nokkru sinni fyrr. Reknetjaveiði var góð í
Faxaflóa um sumarið og fram á haustið og
gekk frystingin tiltölulega fljótt og vel. Hins
vegar var venju fremur lítið fryst til beitu í
lokuðust þegar slyrjöldin hófst. Árið 1944
hafði því nær öll framleiðslan selzt til Spán-
ar, en þegar styrjöldinni lauk tókst sala á
meginhluta framleiðslunnar til Frakklands,
en aðeins Htils háttar fór til Svíþjóðar og
Bandaríkjanna. Var útflutningurinn tæpar
12 þús. tunnur og er það meira en helm-
ingi meira en árið 1944.
í töflum XXXII og XXXIII er yfirlit yfir
saltfiskútflutninginn eftir mánuðum og inn-
flutningslöndum. Eins og áður hefur verið
getið var saltfiskverkun minni á árinu 1945
en nokkru sinni fyrr og úlflutningurinn
þar af leiðandi hverfandi lítill. Var fiskur-
inn því nær allur fluttur til Bretlands, eins
og verið hefur undanfarin styrjaldarár.