Ægir - 15.12.1959, Side 87

ÆGIR — AFMÆLISRIT
85
Laun í peningum Laun í hlunnindum Opinber gjöld Almannatrvggingar Afskriftir Hreinn ágóði Upplýs. frá 28 tOKUrum. Úthaldsdagar þeirra 8.916 1000 kr. (1) 9.755 8.055 — 21.810 Upplýs. frá 13 togurum. Úthaldsdagar þeirra 4.258 1000 kr. (2) 39.903 73 1.449 Kostnaður á úthaldsdag kr. (3) 9.371 1.094 17 340 903 — 2.446 Dálkur(3) slnnum úthaldsdagar ílotans ((3)xl3.380) 1000 kr. (4) 125.384 14.638 227 4.549 12.082 — 32.727
Vinnsluvirði alls: 124.153
Viðhald 16.133 1.809 24.204
Veiðarfæri 20.331 2.280 30.506
Olíur 24.911 2.794 37.384
ís 1.742 409 5.472
Salt 2.455 577 7.720
Vextir 2.921 686 9.179
Vátryggingar 2.987 702 9.393
Rekstrarkostnaður erlendis .. . 1.144 269 3.599
Ósundurliðaður rekstrarkostn. . 1.986 466 6.235
AIIs: 257.845
virðis hjá flotanum. (Sjá ósunduriiðaður rekstr-
arkostnaður hér að neðan).
Laun í hlunnindum: er eingöngu fæðiskostn-
aður um borð í togurunum.
Opinber gjöld: Pessi liður virðist óeðlilega
lágur hér. Pess ber að gæta, að flest þeirra 13
fyrirtækja, sem til grundvallar voru lögð,
greiddu engan tekjuskatt né útsvör og er hér
því að verulegu leyti um útflutningsgjöld að
ræða.
Afskriftir: eru hér teknar eins og þær birt-
ust í reikningum án nokkurra breytinga.
Hreinn ágóöi: er byggður á niðurstöðum
reikninganna.
ÓsundurliöaSur rekslrarkostnaður: þar í
telst skrifstofukostnaður allur og laun skrif-
stofufólks, framkvæmdastjóra og stjórnar.
Þessi laun ættu að teljast til vinnsluvirðis að
réttu lagi. Hins vegar er upphæð skrifstofu-
launa og þess hluta aksturs, sem talinn er til
vinnsluvirðis, en ætti ekki að vera þar, mjög
svipuð 1955 svo hlutfallið milli vinnsluvirðis
og greiðslna til annarra fyrirtækja raskast
ekki að ráði.
t) „Þjóðarframleiðslan er samanlagt verð-
mæti á þeim vörum og þeirri þjónustu, sem
skapazt hefir á einu ári við framleiðslustörf
þjóðarinnar. Sé ekki tekið tillit til þess, að
fjármunir þjóðarinnar rýrna á sama tíma, er
talað um verga (brútló) þjóöarframleifislu. Sé
á hinn bóginn dregin frá sú upphæð, sem
samsvarar samtíma rýrnun fjármuna, er talað
um hreina (netló) þjóöarframleiöslu. (Orðið
fjármunir er hér notað um alla þá hluti, sem
ætlaðir eru til notkunar við framleiðslu í fram-
tíðinni).
Ástæða þykir til þess að taka fram, að verg
þjóðarframleiðsla fæst að sjálfsögðu ekki með
því að leggja saman söluandvirði framleiðslu
allra fyrirtækja. Væri t. d. söluandvirði afla
fiskiflotans lagt við söluandvirði framleiðslu
hraðfrystihúsanna væri bersýnilega um tví-
talningu að ræða. Til þess að komast hjá slíkri
tvítalningu verður annað hvort að telja aðeins
þá verömætisaukningu, sem á sér stað hjá
hverju fyrirtæki fyrir sig, eða þá að verðleggja
hina endanlegu framleiðslu heillar atvinnu-
greinar hjá lokaframleiðandanum. Þar frá
verður þó að draga verðmæti þeirrar vöru og
þjónustu, sem atvinnugreinin hefir keypt frá
öðrum innlendum atvinnugreinum eða keypt
frá útlöndum.
Þjóðarframleiðsluna (verga eða hreina) má
verðleggja annað hvort á markaösveröi eða
kostnaðarveröi. í markaðsverði framleiðslunn-
ar gætir beinna áhrifa hins opinbera á verð-
myndunina að því leyti, að þar eru meðtaldir
annars vegar óbeinir skattar (þ. e. tollar, sölu-
skattur, veltuútsvar o. þ. li.) og hins vegar frá-
dregnar niðurgreiðslur (t. d. landbúnaðaraf-
urða).
Sé þessi upphæð, óbeinir skattar minus nið-
urgreiðslur, dregin frá, fæst kostnafiarveró
framleiðslunnar, en það er sú stærð, sem svar-