Ægir - 15.12.1959, Blaðsíða 112

110
ÆGIR — AFMÆLISRIT
Síldarútskipun í Hafnarfirði
verulega, enda hafði mikil breyting til
batnaðar orðið á sölufyrirkomulagi og
öllu skipulagi í sambandi við síldarsölt-
unina. Það voru því mikil vonbrigði, er
síldarleysistímabilið norðanlands hófst
einmitt um sömu mundir og markaðirnir
opnuðust á ný.
Á stríðsárunum og árunum eftir stríð-
ið varð gjörbylting í framleiðslutækni
hjá flestum greinum atvinnulífsins á Is-
landi. Fjöldi fullkominna hraðfrystihúsa,
síldarverksmiðja, fiskmjölsverksmiðja og
annarra fiskvinnslustöðva reis upp um
land allt. Á sama tíma hefur aftur á
móti öll aðstaða til síldarsöltunar víða
farið versnandi. Söltunarstöðvunum hef-
ur ekki verið haldið við sem skyldi, og
margar verið lagðar niður, enda hefur
afkoma síldarframleiðenda verið slík, að
fæstir hafa þeir haft ráð á að leggja
fram fé til nauðsynlegs viðhalds hvað þá
nýbj^gginga.
Ástæðurnar fyrir þessu alvarlega á-
standi eru ekki hvað sízt þær, að síldar-
framleiðendur hafa borið mjög skarðan
hlut frá borði, er útflutningsuppbætur
hafa verið ákveðnar á undanförnum ár-
um, en útflutningsuppbætur á síldaraf-
urðir, aðrar en frysta síld, hafa verið
miklum mun lægri en á aðrar fiskafurðir
og landbúnaðarafurðir.
Af þessum sökum hefur orðið að krefj-
ast hærra verðs fyrir saltsíldina í ýmsum
markaðslöndum en raunhæft getur talizt,
og afleiðingarnar hafa orðið þær, að ýms-
ir góðir markaðir hafa glatast svo sem í
Vestur-Þýzkalandi og Bandaríkjunum, en
salan gengið stórlega saman til annarra
markaðslanda svo sem Svíþjóðar og Dan-
merkur.
★
Aðkallandi verkefni í sambandi við
síldarsöltunina eru mörg. Söltunarstöðv-
unum þarf að gjörbreyta frá því sem nú
er. Það er lítill vafi á því, að með auk-
inni vélvæðingu, bættu vinnufyrirkomu-
lagi og e. t. v. með söltun í sérstaklega
útbúnar þrær mætti auka framleiðsluna
verulega, stuðla að aukinni vöruvöndun
og lækka framleiðsiukostnaðinn. Finna
þarf aðferðir til að flytja síldina
óskemmda að landi frá hinum fjarlægari
miðum, en það hefur, sem kunnugt er,
valdið all miklum erfiðleikum norðan-
lands og austan undanfarin ár, að síldin
hefur fjarlægzt ströndina þar æ meir og
því oft verið óhæf til söltunar, er hún
barst að landi.
Markaðslönd okkar eru of fá. Jafn-
framt því að treysta þá síldarmarkaði, er
við nú höfum, verður að kappkosta að
vinna nýja markaði, og þá fyrst og
fremst þá markaði, sem glatazt hafa á
undanförnum árum.
Auka verður rannsóknir á göngum og
lifnaðarháttum síldarinnar og halda
áfram tilraunum með ný veiðitæki. Vit-
að er, að við suðvesturströnd landsins er
mikið síldarmagn mestan hluta árs. Er
leitt til þess að vita, að við skulum ekki
geta fært okkur þessa „auðlind" í nyt
nema að litlu leyti. Hér er svo mikið í
húfi, að ekkert má til spara að árangur
náist.
Eitt af þýðingarmeiri framtíðar-
verkefnum okkar í sambandi við síldar-
framleiðsluna, er að koma hér á fót nið-
urlagningar- og niðursuðuiðnaði. Nokkur
hluti af saltsíldarframleiðslunni er flutt-