Ægir - 01.08.1984, Qupperneq 19

5 2°/ i
0 Og heldur meiri við Vestfirði og Norðurland
!n við SV-land. Þyngd var 373-1253 g og lengd
"9-48.8 cm (1968-1969).
Naeringarástand þorsks og
V|nnslugæði
. ^rið 1973 voru hafnar rannsóknir á magni kjarn-
/ra IRNA og DNA) í fiskvöðvum og sambandi
afSS v'^ oæringarástand fiska. Mælt var magn þess-
sýra í nokkrum sýnum af silungi, eldislaxi og
f'x ' ^'ut;föllmilli magnsþessarasýra virtustgeta
v 1 upplýsingar um næringarmagn fyrir silung í
d aurn °g nýlegan vöxt fiskanna. Mæling á magni
i _ 1 þorski virtist á sama hátt geta gefið upplýs-
_ §ar um æti á því veiðisvæði sem fiskurinn hélt sig
aðf Veð'ð tímabil fyrir mælingu. Með þessum
j Crburn var talið hugsanlega mögulegt að kort-
§8ja veiðivötn og hafsvæði eftir ætismagni og
arstnnum.
aní.'Þekkt er að þorskur getur verið mjög mismun-
n. 1 ,að gæðum og einkennum er hann kemur
fi'eiclclur úr sjó. T.d. er almennt rætt um að sumar-
óv' iaus 1 ser’ „sílisfiskur" á vorin sé stundum
le '*]ns'ullæfur vegna þess hve laus hann er. Er-
,^n >r vísindamenn hafa fundið ákveðið samband
ej' 1 magns kjarnsýra (RNA) og næringarástands
nstakra fisktegunda. Allmargar mælingar á magni
s .arnsýra í þorski voru gerðar um eins árs skeið á
Br'v'?1 ^ra miðum við Reykjanes, í Faxaflóa,
úafv aðrð' °? við Vestfirði. Vestfjarðafiskurinn
uð; mjög svipað magn kjarnsýra fyrstu sex mán-
o *arsins en í júlí tók magn þeirra að vaxa verulega
ho bamarki í september og komst síðan í fyrra
st/ 1 ðesember. Talið var að þessi sveifla gæti
Ve 1 1 sambandi við ætisframboð.Vestur- og suð-
há Ur'anclsfiskurinn tók minni sveiflum og náði
ei rnarki' kjarnsýrum fyrr um sumarið. „Seigja“ var
fgi,mæld í öllum sýnunum. Nokkur vísbending
sej -St Um ^að’ að fiskur sé lausastur í sér (minnst
Verð^ ^e®ar kjarnsýrurnar eru mestar, en tölu-
Vejðar SVe'flur voru einnig í seigju þorskflaka eftir
um ræðUm arstlðum- Sterk ábending fékkst
flak ^ að Þ°rskflök með lítilli seigju nýttust illa til
rneir.f)alckninga og geymdust verr í ís en flök með
rev 'Seiglu' Hugsanlegt var talið að hagkvæmt gæti
Sj.j st að skipuleggja veiðiferðir og útivistartíma
a með hliðsjón af eiginleikum þorsks eftir
Efnararmsóknastofa.
árstímum og veiðisvæðum í því skyni að auka flaka-
nýtingu eða gæði afurða almennt (1975). Þróuð var
aðferð til að mæla seigju eða rifþol í fiskflökum með
svonefndum Werner-Bratzler skurðmæli. Fljótlega
kom í ljós mikill breytileiki milli fiska, þ.e. fiskarnir
eru frá líffræðilegu sjónarmiði mjög breytilegir.
Einnig kom í ljós að rifþolið (seigjan) er minnst í
miðju flaksins en vex til beggja enda og þó mest í átt
að sporðstykki. Gott samræmi var milli flakanna af
sama fiski, en mæliaðferðin virtist næmust, þ.e.
skekkjan var minnst í mælingu á miðstykkjum flak-
anna. Þá var og kannað hver breyting yrði á rifþoli
við geymslu í ís. Rifþolið minnkaði verulega fyrstu
7 daga geymslu á fiskinum í ís, en óx þá aftur til
sautjánda dags í ís, en þá minnkaði það ört (1975).
Þessum rannsóknum var haldið áfram í tvö ár. Bæði
rifþol og magn kjarnsýra tók ákaflega miklum
breytingum eftir árstíma bæði árin. Faxaflóafiskur-
inn er ákaflega laus í sér í júni-júlí, skömmu eftir að
magn kjarnsýra hefur náð hámarki. Rifþolið í
þorski af Vestjarðamiðum tekur hliðstæðum breyt-
ingum og rifþol Faxaflóaþorsks en þó þannig að
Vestfjarðaþorskurinn verður ekki eins laus í sér á
sumrin og það ástand varir ekki eins lengi.
Gerðar voru nokkrar athuganir varðandi rifþol,
þ.e. hversu gagnlegar rifþolsmælingar eru. At-
huguð voru áhrif geymslu í ís á nýtingu hráefnis
í neytendapakkningar og rifþol. í ljós kom, að gott
samhengi virtist vera milli rifþols og nýtingar í neyt-
ÆGIR-403