Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Qupperneq 36

28
Timarit löfff ræÖiv ga
skuli meta eyrisstuld eða hvinnsku. Og alveg samsvarandi
gegnir um hina flokkana. Engin leiðbeining felst heldur í
ákvæðum Þjófab. 1. kap. um ítrekunarverkun brots í ein-
um flokki á refsingu fyrir brot í öðrum flokkum, t. d. um
verkun hvinnsku á refsingu fyrir eyrisstuld, eyrisstuldar
á merkurstuld, merkurstuldar á eyrisstuld o. s. frv. En
með því að lögbók „skilr“ þessi atriði ekki, þá hafa dóm-
endur samkvæmt Þingfararb. 4. kap. mátt dæma svo um
þessi atriði sem þeim leizt löglegast innan þeirra marka,
sem refsingum eru sett. En þar máttu oft vandkvæði á
verða. Hvernig átti t. d. að refsa manni, sem fyrst var
dæmdur fyrir eyrisstuld, en síðan fyrir merkurstuld? Það
sýnist ljóst, að hann gat ekki fengið vægari refsingu en
merkurstuldur fyrsta sinni hafði í för með sér (13 marka
sekt eða útlegð að öðrum kosti). En ef fésektin galzt ekki,
átti hann þá að fá brennimark, eins og hann hefði fengið
fyrir eyrisstuld öðru sinni jafnframt útlegðinni? Og
hvernig skyldi með fara, ef útlegðarrefsingin var honum
eftir gefin? Sennilegt er, að þá hefði önnur refsing (húð-
lát) verið látin koma móti, að minnsta kosti ef aðili fékk
að koma aftur til landsins skjótlega eða eftirgjöfin hafði
verið veitt áður en til utanfarar kæmi.
Sá, sem hefur þrisvar sinnum orðið sekur um eyrisstuld,
skyldi dræpur, ef hann „stelur“ oftar. Samskonar er sagt
um þann, sem einu sinni áður hefur gerzt sekur um merkur-
stuld. Einnig segir um þann, sem einu sinni hefur gerzt
sekur um tveggja mai-ka stuld, að hann skyldi hafa fyrir-
gert fé og lífi, ef hann verður oftar að „þýfsku“ kenndur.
Eftir orðunum skiptir það ekki máli, hversu lítilfjörlegur
síðasti (eða síðari) stuldurinn er, þegar maður hefur áður
stolið þrisvar til eyris eða einu sinni til einnar merkur eða
tveggja. En hugsa mætti sér, að þrengjandi bæri að skilja
orðin, þannig að átt væri við samskonar stuld eða meiri,
eins og gert var ráð fyrir hér að framan. Sá, sem sekur
varð um merkurstuld eftir þrisvar sinnum framinn eyris-
stuld, hefur varla orðið betur úti, en ef hann hefði þá gerzt
sekur um eyrisstuld. En á sá, sem þrisvar sinnum hefur