Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Síða 44

36
Tímarit lögfræðinga
á teningnum, en fyrir bragðið var sökunaut vægt við
dauðarefsingu, en tvö húðlát skyldi hann hafa.1)
Árin 1703 og 1704 eru menn dæmdir fyrir endurtekinn
þjófnað, en marks er ekki getið, enda naumast mál svo
vaxin,að það skyldi gert.2 3)
Árið 1725 segir um Jakob nokkurn Jónsson úr Barða-
strandarsýslu, að hann hafi tvisvar verið dæmdur fyrir
þjófnað og fengið brennimark. Þriðja sinni hafði hann
stolið 62 ríkisdölum og var svo hengdur á alþingi 14. júlí
samkvæmt dómi.s)
Árið 1727 var Páll nokkur Bjarnason úr Húnavatns-
þingi dæmdur fyrir merkurstuld í annað sinn til hýðingar
við staur, brennimarks og á „Bremerhólminn framsend-
ast“.4) Brennimarkið sýnist hér ekki hafa stoð í Þjófab.
1. kap. Síðan getur ekki brennimarks í alþingisbókum,
meðan Jónsbókarlög um þjófnað voru í gildi.
Með konungsbréfi 19. febr. 1734 var það boðið, að dæma
skyldi í þjófnaðarmálum eftir Norsku Lögum Kristjáns
fimmta frá 15. apríl 1687. Áður (1732, konungsbréf 2
maí) hafði verið boðið, að fara skyldi eftir dómskapa-
reglum N. L., og varð því bæði málsmeðferð og dómur að
efni til í málum þessum háð ákvæðum N. L. Ekki hafa þó
mannúðarástæður ráðið þessu, því að ákvæði N. L. um
refsingu fyrir þjófnað voru naumast vægari en fyrirmæli
Þjófab. 1. kap. höfðu verið. Sérstaklega má geta þess, að
smáþjófarnir (hvinn) sýnast hafa orðið verr úti eftir N. L.
en Þjófab. 1. kap., með því að þeir voru nú eltki aðgreindir
venjulegum þjófum. Allur þjófnaður, sem ekki varð tal-
inn til stórþjófnaðar, kom í sama flokk. Smáþjófurinn
skyldi einungis gjalda konungi samkvæmt Þjófab. 1. kap.
2 aura, eða 12 álnir, og eiganda þýfisins 1 eyri (6 álnir),
og hvinnskan virðist ekki hafa átt að hafa ítrekunar-
verkun á annan síðar framinn þjófnað, nema ef til vill, ef
1) Alþingisb. 1701 nr. 6, 9.
2) Alþingisb. 1703 nr. 4. 1704 nr. 10.
3) Alþingisb. 1725 nr. 7.
4) Alþigisb. 1727 nr. 24.