Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Síða 8

hefir, þá var það íslenzkum lögvísindum hið mesta happ,
að dr. Einar gerðist þeirra maður. Hann gerði það ekki
heldur með hangandi hendi. Hann tók námið eins og ann-
að, sem hann fékkst við, föstum tökum og skilaði vel.
Fyrsta áfanga á langri og merkilegri lögfræðibraut náði
hann með ágætu prófi (1906) og gerðist þá málflutnings-
maður um tíma.
Tveim árum síðar gerðist hann kennari við hinn ný-
stofnaða Lagaskóla, og prófessor gerðist hann við laga-
deild Háskólans, er hún hófst 1911. Því starfi gengdi hann
nær óslitið, unz hann var skipaður hæstaréttardómari ár-
ið 1932. Iíann var leystur frá því starfi árið 1945. Eigi
lagði liann þó árar í bát, heldur stundaði málflutning og
ritstörf allt til dánardags.
Dr. Einar hafði fengið ágæta almenna lagamenntun eft-
ir því, sem völ var á. Eins og þá var háttað, hlaut þó tals-
vert að bresta á um sérþekkingu á íslenzkum rétti. Þar
var enginn kennarinn. Dr. Einar var fljótur að átta sig
á þessu og sneri sér þegar að könnun íslenzks réttar. Bera
bækur hans: „Ríkisréttindi Islands" (1908 — ásamt dr.
Jóni Þorkelssyni) og „Réttarstaða Islands" (1913) því
vitni. Þegar árið 1911 kom út kennslubók hans: „Dóm-
stólar og réttarfar". önnur kennslubók: „Um meðferð
opinberra mála“ kom út 1919. (Fylgirit með Árbók Há-
skóla Islands). „Þjóðréttarsamband Islands og Danmerk-
ur“ 1923) má og nánast telja kennslubók. Auk þessara
prentuðu kennslubóka samdi dr. Einar margar slíkar,
sem nemendur endurrituðu eða fjölritaðar voru og notað-
ar við nám í Lagadeildinni: „Yfirlit um íslenzka réttar-
sögu“ er til í ýmsum endurritum, en fjölritaðar voru m.
a.: „Stjórniagafræði“, „Afbrigðileg meðferð einkamála“,
„Skiftaréttur", „Aðfarargerðir", „Kyrsetning og Lög-
bann", „Uppboð" og „Áfrýjun".
Það var ekki lítið verk að semja allar þessar bækur, sem
frumsmíðar á íslenzku.
Dr. Einar lét ekki við það eitt sitja að kynna sér og
2