Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Blaðsíða 25

arinnar, m. a. vegna þess kostnaðarauka, er slíkt hefði í
för með sér. Niðurstaðan var sú, að samþykkt var álykt-
un þess efnis, að lýst var ánægju yfir starfi nefndarinnar
að undanförnu, en ekki væri talið tímabært, fyrr en að
fenginni meiri reynslu að gera breytingar á samþykktum
nefndarinnar. Var ályktun þessi samþykkt í laganefnd-
inni með 34 atkvæðum gegn engu, en 8 sátu hjá. Síðan
var ályktunin samþykkt í Allsherjarþinginu 31. jan. 1952
nieð 41 gegn engu, en 7 sátu hjá. Það hefur því ekki vcrið
vilji fyrir því hjá meiri hluta bandalagsríkjanna að gera
þjóðréttarnefndina að fastri stofnun, þannig að nefndar-
menn gætu helgað henni allra starfskrafta sína, líkt og
dómarar í Alþjóðadómstólnum.
Verksvið þjóðréttarnefndarinnar er fyrst og fremst
þjóðarétturinn. Henni er þó einnig heimilt að taka til
meðferðar hinn svokallaða alþjóðlega einkamálarétt.
Verkefni nefndarinnar er annars tvíþætt. Hún á í fyrsta
iugi að vinna að áframhaldandi þróun þjóðaréttarins, en
í því felst það, að hún á að gera frumvörp að samþykktum
um efni, sem engar þjóðréttarreglur hafa myndazt
um, eða vafasamt er a. m. k. um þjóðréttarreglur. Með
öðrum orðum, nefndin á að gera tillögur um setning ný-
mæla á sviði þjóðaréttar.
I annan stað á nefndin að vinna að bálkun, þ. e. a. s.
..Codification", þjóðarréttarins, en í því felst það, að hún
á að skrásetja, útfæra nánar, kerfisbinda og skipa í heild-
arbálka þjóðréttarreglum, sem leiða má af venjum, dóms-
úrlausnum og kennisetningum fræðimanna. Má e. t. v.
segja, að þetta sé aðalverkefni þjóðréttarnefndarinnar.
Þegar um er að tefla fýrri þátt verkefnis nefndarinnar,
e. áframhaldandi þróun þjóðaréttar eða setning ný-
mæla, þá er gert ráð fyrir því, að Allsherjarþingið beini
tilmælum til nefndarinnar um að semja uppkast að al-
þjóðasamþykkt eða milliríkjasamningi um tiltekið efni.
Samskonar rétt hafa aðrar stofnanir Sameinuðu þjóðanna,
svo og bandalagsríkin sjálf.
19