Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Page 41

manni. Þess er þ(5 að gæta, að cf kaupandinn hcimtir ekki
slíka kröfu, þá virðist full ástæða til að heimila seljand-
anum að gera það, enda eru það hans hagsmunii, sem
mundu settir í verulega hættu, en aldrei mundi hann geta
krafizt hærri bóta, en nemur eftirstöðvum söluveiðs hlut-
arins. Af eignarrétti seljandans leiðir, að skuklheimtu-
menn kaupandans geta ekki leitað fullnustu í sjálfum
hlutnum til greiðslu kröfum sínum. Hins vegai ei þess
að gæta, að verið getur, að kaupandinn eigi vciuleg vei ð-
mæti í sjálfum hlutunum, þ. e. það, sem hann hefur greitt
af verðinu. Er ljóst, að ekki kemur til mála að heimila
honum þannig undanskot eigna sinna. Þykir því vci ða að
heimila t. d. fjárnám í þeim rétti, sem kaupandinn (fjái-
námsþolinn) kann að eiga í hlutnum. Þá rís sú spurning
hvort seljandinn sé skyldur að þola það, að hlutuiinn sé
seldur á nauðungaruppboði og hann verði að kiefja upp-
boðskaupandann um eftirstöðvar söluverðsins. Ekki veið-
ur talið, að hann sé skyldugur að þola slíkt. Er þá ekki
annað til, en að fjárnámshafinn greiði seljandanum það
sem hans er og getur hann þá enga frekari kiöfu geit.
Þetta væri eðlilegast framkvæmt á þann hátt, að hlutui-
inn væri seldur á nauðungaruppboði og ekki yrði af sölu
nema svo hátt væri boðið að nægilegt fé fengist fyiii til að
greiða seljandanum (eignarréttarhafanum) og fyrr fengju
ekki aðrir greitt.
Þess má geta hér, að svo virðist sem eignarréttar-
fyrirvari slíkur, sem hér um ræðir, varni því, að hlutir
séu gerðir upptækir sanikv. ákv. 1. tl. 69. gr. hgl. nr. 19
frá 1940, ef eignarréttarhafinn er ekkert við glæpinn rið-
inn. Þetta virðist þá ekki varna því, að ólöglega innflutt
áfengi sé gert upptækt, enda þótt það sé háð eignarrétti
þriðja manns. Sama máli gildir og um tollvörur sbr. ákv.
V. Kafla laga nr. 63/1937.
Standi kaupandinn í skilum og greiði kaupverð hlutar-
ins á réttum gjalddögum koma engin vandamál upp. Um
lcið og söluvcrðið er að fullu gi'eitt fellur cignarrétturinn