Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Blaðsíða 53

umhverfi og taka til við söniu iðju og fyrr. En mörgum
þessara unglinga er alls ekki hægt að koma burt bæði
vegna þess, að færri og færri heimili fást til að taka þá
og svo neita foreldrar oft að iáta þá frá sér.
Árið 1950 hafði nefndin afskipti af sex stúlkum, vegna
útivistar og lauslætis, en taldi sig hafa þurft að hjálpa
15—20, en árið 1951 hafði nefndin afskipti af 27 stúlkum
vegna útivistar, lauslætis og lausungar, en þurft hefði að
hjálpa fleirum af fyrrgreindum ástæðum. Þar sem sveita-
heimili eru alveg að gefast upp á því að taka lauslátai
stúlkur og ekkert dvalarheimili eða skóli er fyrir hendi,
hefur nefndin ekkert getað gert fyrir þær. Aðal ástæðan
fyrir aukningu þessari mun vera seta erlends liers í Iand-
inu.
Þá hefði þurft að ráðstafa fjölda drengja ui' bænum, en
aðeins hefur tekizt að útvega 12 drengjum svcitaheimili
og komu' flestir þeirra í bæinn aftur eftir stutta dvöl.
Þurft hefði að ráðstafa 30 drengjum burt úr bænum.
Þess er alls ekki að vænta, að húsráðendur á sveitahcim-
ijum opni heimili sín fyrir þeim unglingum, sem barna-
verndarnefndir kaupstaða álíta óalandi í heimahögum. Nu
þegar þarf að hefjast handa um þær aðgerðir, sem gera
barnaverndarnefndum kleift að koma þessum unglingum
burt úr umhverfi sínu og skapa þeirn annað, sem megnar
að breyta viðhorfi þeirra til lífsins og beinir orku þeirra
og áhuga inn á aðrar brautir. Þær aðgerðir geta aðeins
verið á einn veg, að stofna uppeklisheimili fyrir þessi ung-
menni. Þangað til slík heimili eru komin, hlýtur það starf
barnaverndarnefnda, a. m. k. hér í Reykjavík, sem lýtur
að því að bjarga þessum unglingum. að vera kák eitt og
fálm.
XJtlit er fyrir að úr þessu muni rætast að einhverju leyti,
þar sem á síðasta Alþingi voru veittar á fjárlögum kr. 300
þús. til þess að reisa heimili fyrir afvegaleidda unglinga,
en betur má ef duga skal.
47