Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Qupperneq 45

væri, að kaupaiulinn ætti rétt á, ef verðmæti hlutarins
færi fram úr því, er seljandinn ætti rétt á samkvæmt samn-
ingi þeirra aðiljanna.
Hér hefur verið við það miðað, að seljandinn beitti eign-
arréttarfyrirvaranum og tæki hlutinn í sínar vörzlur, ef
vanefndir verða af hendi kaupanda. Þess ber að gæta, að
ekki verður talið, að á honum hvíli nokkur skylda til að
beita. eignarréttarfyrirvaranum. Hann mundi alveg eins
geta fengið dóm fyrir eftirstöðvum lcaupverðins á venju-
legan hátt og síðan gert fjárnám hjá kaupandanum og þá
gengið að öðrum verðmætum, er hann kynni að eiga.1)
Hins vegar virðist eldcert vera því til fyrirstöðu, að hann
gerði fjárnám í hlútnum sjálfum, enda yrði þá litið svo
á, sem hann hefði afsalað sér eignarrétti sínum til hans.
Ekki virðist það þurfa að skoðast sem afsal á eignarrétt-
inum, þótt seljandinn fengi dóm fyrir kröfu sinni og ætla
má, að hann gæti allt að einu látið taka hlutinn úr vörzl-
um kaupanda.
IV. Hér að framan hefur verið á það drepið, að svo
kunni að fara, er seljandinn hyggst að taka hlutinn til sín,
þá komi í ljós, að kaupandinn hafi selt hann þriðja manni.
Kemur þá sú spurning hvort seljandinn geti heimt hlut-
inn aftur af þeim manni.
Ef hinn nýi kaupandi er ekki í góðri trú um heimildir
viðsemjanda síns til að selja hlutinn, þá virðist lítill vafi
leika á því, að heimila verði seljandanum að heimta hlut-
inn aftur af hinum nýja kaupanda. Sé hinn nýi kaupandi
hins vegar í góðri trú, horfir málið nokkuð öðruvísi við.
Ef seljandinn (eignarréttarhafinn) vissi, að kaupandinn
ætlaði að selja hlutinn aftur eða mátti vita það, t. d. vegna
þess, að kaupandínn hafði atvinnu af að sel.ja slíka hluti
eða seldi yfirleitt slíka hluti, þá virðist ekki koma til mála
að seljandinn geti heimt hlutinn af hinum nýja Icaupanda.
1) Lyrd. X. bls. 2S0.
39